عیسی مسیح در بارۀ این محبت می فرماید: "کسی محبت بزرگتر از این ندارد که جان خود را به جهت دوستان خود بدهد" (یوحنا ۱۵:۱۳).
انجیل در جایی دیگر، این محبت را چنین مکشوف می سازد: "هیچ کس هرگز خدا را ندیده است، اما اگر ما یکدیگر را دوست بداریم خدا در ما زندگی می کند و محبت او در ما به کمال می رسد ... ما دیده ایم و شهادت می دهیم که پدر پسر را فرستاد تا نجات دهنده جهان بشود ... ما دانسته و باور کرده ایم آن محبتی را که خدا با ما نموده است" (اول یوحنا ۴:۱۲-۱۶). محبتِ خدا نیز بر حسب کلامش هرگز پنهان نیست بلکه دایماً به دیگران جاری می شود و به خودش برمی گردد، در انجیل در این باره می خوانیم: "ما او را محبت می نمائیم زیرا که او اول ما را محبت نمود" (اول یوحنا ۴:۱۹). موجب بسی تاسف است که بدون در نظر گرفتن مفهوم حیاتیِ آیۀ فوق، در بعضی سرودهای روحانی و حتی در بعضی ترجمه های جدید کتاب مقدس به زبان فارسی، به جای کلمۀ زیبای محبت، کلمۀ عشق را بکار برده اند که بیشتر وردِ زبان مردم دنیا در رابطه با یکدیگر است و نه در رابطۀ انسان با خدا!
چنانچه دیدیم محبت باید از خدا در ما ریشه * بگیرد و بسوی او برگردد، و نه از ما، که در غیر این صورت احساسی بیش نخواهد بود. زیرا کلام خدا می گوید "هیچکس طالب خدا نیست" چه رسد به اینکه او را محبت نماید! خیلی ها را می شنویم که می گویند مسیح را دوست دارند، ولی زندگیِ آنان بر خلاف احکام مسیح است که می فرماید: "اگر مرا دوست دارید احکام مرا نگاه دارید" (یوحنا ۱۴: ۱۵).این نوع محبت مانند خودِ خدا پایانی ندارد و به سرتاسر جهان خواهد رسید، (متی ۲۴:۱۴) و در دنیای آینده نیز، خدا از محبت بی پایان خود، "هر اشکی (را) از چشمان ایشان (ما) پاک خواهد کرد" (مکاشفه ۲۱:۴). این محبت را تنها عیسی مسیح در صلیب خود به تمام مردم دنیا نشان داد، و ما را نیز به نشان دادن آن به دیگران فراخواند و فرمود:"دشمنان خود را دوست بدارید و برای کسانی که به شما جفا می رسانند دعا کنید" (متی ۵:۴۴). او نه تنها این را گفت، بلکه چنانکه در بالا خواندیم، آن را به مرحله عمل در آورد، و "هنگامی که ما هنوز گناهکار ( دشمن ) بودیم، در راه ما مرد"(رومیان ۵:۸).
آیا تا به حال کسی را جز عیسی مسیح، دیده ایم که همچون محبتی داشته، و آنرا به مرحلۀ عمل در آورده باشد؟ آیا تا به حال معنی این نوع محبت را درک کرده ایم؟ پاسخ: "اگر روح القدس باز مدد فرماید" قادر به درک آن خواهیم بود. برای شناخت بیشتر این محبت، حتماً باب اول قرنتیان ۱۳:۱-۸ را با هدایت روح القدس آهسته و دقیق مطالعه نماییم. حال چه بهتر که هم اکنون، با گذاردن اسم خود به جای کلمۀ شما در دعای زیر یعنی ( اختصاص دادن آن به خود)، با فروتنیِ هرچه تمام تر، دعا کنیم: "دعا می کنم، (خدا) به شما عطا فرماید که در انسان باطنی خویش به مدد روح او قوی و نیرومند شوید، تا مسیح به واسطه ایمان در دلهای شما ساکن شود و در محبت ریشه دوانیده،استوار گردید. تا توان آن بیابید با همه مقدسان، به درازا و پهنا و ژرفا و بلندای محبت مسیح پی ببرید و آن محبت را که فراتر از معرفت بشری است، بشناسید-تا از همه کمالات خدا آکنده شوید" (افسسیان ۳:۱۷-۱۹). این محبت چگونه به ما می رسد: "محبت خدا به وسیلۀ روح القدس که به ما عطا شد، دلهای ما را فرا گرفته است" (رومیان۵:۵). * در انجیل این آیۀ زیبا که بنیادِ مسیحیت است، جلوۀ خاصی دارد "خدا محبت است" (اول یوحنا ۴:۸).