"خداوند همیشه با من است!" (مزمور ۱۶: ۸) بعد از ایمان آوردن و سپردن عنانِ زندگیِ خود به او، در ما شروع می شود و تا به ابد ادامه خواهد یافت. عیسی مسیح در دعای خود به خدا، چنین شهادت می دهد: "زندگی جاوید(حیات جاودان) از این راه بدست می آید که تو را که خدایِ واحدِ حقیقی و بی نظیر هستی و عیسی مسیح را که به این جهان فرستادی، (با دل و جان) بشناسند" (یوحنا ۱۷ :۳). در جایی دیگر می خوانیم: "شهادتی که خدا در بارۀ پسر خود داده اینست که خدا به ما حیات جاویدان بخشیده، و این حیات در پسر اوست. آن که پسر را دارد، حیات دارد و آن که پسر خدا را ندارد از حیات برخوردار نیست". (خلاصۀ اول یوحنا ۵: ۱۰-۱۲). کتاب مقدس شهادت می دهد که همۀ انسانها گناهکار هستند و باید از گناه خود پاک شوند، و حیات جاودان را از خدا به ارمغان گیرند. طبق کلام خدا، انسان نمی خواهد و اگر هم بخواهد نمی تواند صاحب حیات جاودان شود: زیرا "هر تصوّرِ دلِ انسان دائم محض شرارت است" (خلاصۀ پیدایش ۶ :۵).در جایی دیگر می خوانیم:"انسان نمی تواند چیزی جز آنکه خدا به او ببخشد بدست آورد" (یوحنا ۳: ۲۷).
گناه در نتیجۀ غرور شیطان (نفس گناهکار) یا (تکیه بر خود) یا (خود رای)، به تمام نسل بشر به ارث می رسد و ریشۀ تمام گناهان است که توبه از آن بسیار مشکل بلکه می توان گفت که از محالات است. اینست که: "نفسِ گناهکارِ او (انسان) باید با مسیح بر صلیب کشته شود" (رومیان ۶:۶). تا با توبه از گناه و ایمان به مسیح، حیاتِ او را که بر صلیب به عوض آنانی که بر او ایمان می آورند فدا شد، در بر کنند و به زندگی تازه خود ادامه دهند. زیرا "آنان که به مسیح عیسی تعلق دارند، نفس را با همۀ هوسها و تمایلاتش بر صلیب کشیده اند" (غلاطیان ۵ :۲۴). آیا نفسِ گناهکار ما، با ایمان به آنچه مسیح به جای ما بر صلیب انجام داد از ما رخت بربسته است؟ یا هنوز به قدرت خود باقیست و هنوز از این الهام خدا اطاعت نکرده ایم:"بدنهای خود را همچون قربانی زنده ... به خدا تقدیم کنید" (رومیان ۱۲ :۱). مسیح بارها در بارۀ برداشت قدم اول برای دریافت حیات جاودان هشدار می دهد. برای نمونه:
۱- داشتن تولد تازه برای داخل شدن به ملکوت خدا (یوحنا ۳:۳). ۲- احساس نیاز ما به خدا، و وارد ملکوت خدا شدن (متی ۵ :۳). ۳- از دست دادن جان خود به خاطر مسیح، و بازیابی آن (متی۱۰ :۳۹). باید اقرار کرد که بر داشتن این اولین قدم بسیار مشکل است. بدین جهت است که اغلب نادیده گرفته می شود و در نتیجه نفوذ دنیا به داخل کلیسا راه می یابد. و آن را به صورتی که می بینیم در می آورد! بنابراین، با توجه به این آیه: "وقت را دریابید زیرا این روزها شریر است"(افسسیان ۵: ۱۶). وقت است که با در نظر گرفتن سه نمونۀ فوق، دربرداشت مهمترین قدم در زندگی روحانیِ خود اقدام نماییم. در ادبیات فارسی در برداشتنِ قدم اول در زندگی آمده "خشت اول گر نهد معمار کج تا ثریا می رود دیوار کج" مسیح این حیات را، با جان نثاری خود بر صلیب، به کسانی که او را مُنجی و مولای خود می دانند داد. او از پیش در این باره فرمود: "من آمده ام تا آدمیان حیات یابند و آن را بطور کامل )جاودان( داشته باشند. من شبان نیکو هستم، شبان نیکو جان خود را برای گوسفندان فدا می سازد" (یوحنا ۱۰:۱۰ -۱۱).
حال اگر با "غمی که از خداست" (دوم قرنتیان ۷: ۱۰) نسبت به گناه خود مرده ایم، حیات مسیح در ما ظاهر شده است. هم اکنون از گناه آزاد و زندگی پر از پاکی و قدوسیت را سپری می سازیم. زیرا خدا گناهان ما را بر دوش مسیح بر بالای صلیب میخکوب کرد تا دیگر گناه نکنیم و حتی میل به گناه کردن هم در خود نداشته باشیم. این فیض عظیم، وقتی بدست می آید، که خود را با تمامیِ دل و جان به مسیح بسپاریم، از همه ناپاکی ها بوسیلۀ درخواستِ هدایت از روح القدس، مطالعۀ دقیق کلام خدا و زیستن بر طبق دستورات آن پاک شویم. نه به وسیلۀ تکیه بر خود یا بر انسان در هر مقامی که باشد! بلکه تکیه بر مسیح که شباهت او بر دل و بر تمام غرایز ما تسلط دارد (غلاطیان ۴: ۱۹). او برای رسیدنِ ما به این فیض "عطایای مختلفی به مردم بخشید: بعضی را برای رسالت، بعضی را برای نبوت، بعضی را برای شارت و بعضی را برای شبانی و تعلیم برگزید تا مقدسین را در کاری که برای او انجام می دهند مجهز سازند. ... تا ما همه به آن وحدتی که در ایمان و شناسایی فرزند خداست، دست یابیم و مطابق آن میزانِ کاملی که در مسیح یافت می شود، به انسانیت کامل برسیم" (افسسیان ۴: ۱۱-۱۳). چه خوشبخت اند کسانی که خدا آنان را به این میزانِ کامل رسانده، و در این دنیا "در مسیح دائما در موکبِ ظفرِ خود میبرد" (دوم قرنتیان۲ :۱۴). و در آن دنیا، "مسیح آنان را در پیشگاهِ پدرِ خود و فرشتگان او، از آنِ خود خواهد دانست" (مکاشفه ۳: ۵). "پس به این چیزها چه گوییم؟" چه بهتر با تشکر از او در دل بسراییم: "ما را نی، ای خداوند ما را نی، بلکه نام خود را جلال ده"(مزمور ۱۱۵: ۱). مسیح در اوایل شروع به خدمتش در (متی ۱۱: ۲۸). فرمود "بیایید نزد من". و در آخر خدمتش در (یوحنا ۲۱:۲۲). می فرماید "از پی من بیا". یعنی ما که نزد او آمده ایم، باید تصمیم بگیریم که "رویم "در پی عیسی هر روزه."(از سرود نامۀ فارسی) چگونه؟ با گردش با او در کلامش، بوسیلۀ هدایتِ روحش!