از فیض سرشار او، پیوسته برکات فراوانی یافته ایم."و از پری او جمیع ما بهره یافتیم و فیض به عوض فیض. (یوحنا ۱: ۱۶)". بشر از روزی که متولد می شود تا روزی که در این دنیا بسر می برد، لابد است که از زندگی به هر نحوی که شده بهره بگیرد. کودک ابتدا از مادر و پدر خود بعد از مدرسه، همکلاسان، محیط، و معلومات خود و بالاخره از اجتماع و اطرافیان خود به عناوین مختلف بهره می گیرد و زندگی خود را به طریقی که تناسب مستقیم با شدت و ضعف این بهره گیری دارد، بسر می برد. مسلم است کسانی که به عللی نمی توانند و یا نمی خواهند از این منابعی که خداوند برای بهره گیری در دسترسشان گذارده است بهره بگیرند، در زندگی خود ناموفق و نابسامان خواهند بود. نکته مهم و اساسی در این بهره گیری اینست که بدانیم منظور نهائی از این بهره چیست. اگر منظور تنها بدست آوردن مال و منال، مقام و منزلت، شهرت و خوشگذرانی (جنبه جسمانی این تلاش) باشد، از خدا نیست، بلکه از: "شهوت جسم، خواهش چشم و غرور زندگانی" است (اول یوحنا ۲: ۱۶). که از شیطان می باشد. به همین علت است که انسان که سالها در جستجوی راز خوشبختی، چشمه آب حیات و سایر آرزوهای جسمانی خود بوده هرگز نتوانسته و نخواهد توانست در این راه موفقیت حاصل نماید مگر اینکه به نجوای روح القدس گوش فرا دارد (جنبه روحانی این تلاش) و بسوی عیسی مسیح روی آورد و از او بخواهد تا تمام افکار، آرزوها و امیال جسمانی او را که فانی هستند تبدیل به افکار، آرزوها و امیال روحانی که جاودانی می باشند نماید.
متاسفانه اغلب دانسته و یا ندانسته در فکر برآوردن هوسها و تمایلات نفسانی خود که از زمان کودکی در ما ریشه دوانیده اند بوده ایم، و کمتر در فکر شنیدن صدای خدا از کلامش می باشیم، کلامی که "زنده و موثر است و برنده تر از هر شمشیر دو دم، و چنان نافذ که نفس و روح، و مفاصل و مغز استخوان را نیز جدا می کند و سنجشگر افکار و نیتهای دل است" (عبرانیان ۴: ۱۲). کلامی که ما را هشدار می دهد که: "هر که برای جسم خود کارد از جسم فساد را درو کند و هر که برای روح کارد از روح حیات جاودانی خواهد دروید" (غلاطیان۶: ۸). خداوند زنده که خدای پر محبت است،" به خاطر محبت عظیم خود که به ما دارد"، بارها بوسیله کلامش، بوسیله فرستادن یگانه فرزند دلبندش، بوسیله فرستادن روح پاکش و بوسیله کلیسایش ما را مخاطب قرار داده می فرماید: شما را دوست دارم و نمی خواهم هلاک شوید (دوم پطرس ۳: ۹). شما که جسماً تولد یافته اید، باید روحاً نیز تولد تازه یابید تا بتوانید پادشاهی خداوند را ببینید (یوحنا ۳:۳). عجیب نیست این پری محبت مسیح، که "فراتر از معرفت بشری است" که او "پیش از آفرینش جهان مقدّر گشت و در زمانهای آخر ظهور کرد" (اول پطرس ۱: ۲۰) و (مکاشفه ۱۳:۸)، تا ما در فروتنی تمام با ایمان به او و اطاعت از سخنانش، به گناهان خود پی ببریم، در اثر توبه، از آنها پاک گشته، بوسیله پُریِ روح او از بالا تولد یابیم و هدیه رایگان حیات جاودانی را مالک شویم؟ (یوحنا ۳: ۱۶).
سوال: از کجا بدانیم این چیزها حقیقت دارد؟ کتاب مقدس را که از الهام خداست باز می کنیم و حقیقت این چیزها را در آن می یابیم که: "در گذشته خدا بارها و از راههای گوناگون به واسطه پیامبران با پدران ما سخن گفت، اما در این زمانهای آخر به واسطه پسر خود با ما سخن گفته است، پسری که او را وارث همه چیز مقرر داشت و به واسطه او جهان را آفرید. او فروغ جلال خدا و مظهرکامل ذات اوست، و همه چیز را با کلام نیرومند خود نگاه می دارد. او پس از پاک کردن گناهان، به دست راست مقام کبریا در عرش برین بنشست" (عبرانیان ۱:۱-۳).
سوال: چگونه بشارت این نجات عظیم به ما رسید؟ پاسخ را در انجیل می یابیم: "این مژده را ابتدا عیسای خداوند اعلام نمود بعد کسانی که از دهان او شنیدند آن را برای ما تائید کردند" (عبرانیان ۲: ۳). پولس رسول در این باره می نویسد: "ای برادران، می خواهم بدانید انجیلی که من بدان بشارت دادم، ساخته و پرداخته بشر نیست، زیرا من آن را از انسان نیافتم، و کسی نیز آن را به من نیاموخت، بلکه آن را از طریق مکاشفه عیسی مسیح دریافت کردم" (غلاطیان ۱: ۱۱ -۱۲). بنابراین، دیگر جای هیچگونه شکی درباره اینکه کتاب مقدس تنها کتابی است که از طرف خدا می باشد، برای هیچ کس باقی نمی ماند. بنا بر حقایقی که از کلام خدا یاد گرفتیم، اگر در نتیجه بهره گیری از پری مسیح، خدا را مالک مطلق جان و مال خود نمی دانیم. اگر در دل به مسیح ایمان داریم ولی کلامش در ما جائی ندارد و از آن اطاعت نمی کنیم، طبق کلام خدا، او را دوست نداریم (یوحنا ۱۴: ۲۳)، در این صورت، معلوم است که هنوز از خود خالی نشده ایم، تا او توسط روحش ما را پر سازد!
در خاتمه، اگر در فکر زیستن در دنیای آینده که خدا ما را برای زیستنِ تا به ابد در آن، آفریده است نیستیم. عاقلانه است که هم اکنون با ایمان به عیسی مسیحِ زنده روی آوریم، و از او با بهره گیری از فیض سرشار او، که قول داده است "هرگز ما را رد نخواهد کرد"، (یوحنا ۶: ۳۷)، حیات جاودانی را به ارمغان بگیریم و تا به ابد با او زندگی کنیم.