در شب توّلد مسیح فرشتگان آسمان چنین سرودند: "خداوند را در آسمانها جلال باد و بر زمین، در میان مردمی که خدا را خشنود می سازند آرامش و صفا باد."(لوقا ۲:۱۴). آرامشی که فرشتگان خبر آن را به چوپانان دادند، امروز بوسیله انجیل به گوش همه می رسد. ولی تنها کسانی از آن بهره می گیرند که با طرز زندگی روزانه خود خدا را خشنود می سازند. بنابراین داشتن چنین آرامش بستگی به خشنودی خدا از ما دارد. در واقع خود خداوند منبع این آرامش است. آرامشی که در انجیل درباره آن می خوانیم:"آرامش خدا که فراتر از تمامی عقل است، دلها و ذهن هایتان را در مسیح عیسی محفوظ نگاه خواهد داشت" (فیلیپیان ۴:۷). چگونه؟
حتماً بیاد داریم که در زمان کودکی هر وقت که مطابق میل پدر و مادر خود رفتار می کردیم، آنان با لبخندی توام با محبّت ما را تشویق می کردند که موجب شادی و آرامش خاطر ما می شد. این آرامش خاطر در حقیقت انعکاسی از رضایت خاطر و لبخند آنان بود که در ما بوجود می آمد! این امر در رابطه خدا با ما که در مسیح فرزندان او گشته ایم، نیز صادق است. هر وقتی که خبر خوش نجات مسیح را به کسی می دهیم و یا نیازمندی را در نام او دستگیری می نماییم، لبخند آسمانی او را در روحمان احساس می کنیم و قلبمان از آرامش او لبریز می گردد! کاش به یاری و هدایت روح او، همواره با طرز زندگی خود، خدا را خشنود سازیم تا رضایت خاطر او به دلهای ما آرامش ببخشد. آرامشی که مسیح با توّلد خود بهمراه آورد، و قبل از صعودش به آسمان آن را به ما هدیه داد و فرمود: "هدیه ای نزد شما میگذارم و میروم این هدیه آرامش فکر و دل است. آرامشی که من به شما می دهم، مانند آرامش های دنیا زودگذر نیست. پس آسوده خاطر باشید، نترسید" (یوحنا ۱۴:۲۷). آیا این آرامشِ فکر و دل را از مسیح دریافت داشته ایم؟ اگر نه، همین حالا در فروتنیِ تمام از او بطلبیم!