پیشگویی اشعیای نبی در بارۀ صلیب مسیح: "او غمهای ما را بر خود گرفت و دردهای ما را بر خویش حمل نمود. و ما او را از جانب خدا زحمت کشیده و مضروب و مبتلا گمان بردیم (اشعیا ۵۳: ۴). و حال آنکه به سبب تقصیرهای ما مجروح و به سبب گناهان ما کوفته گردید و تادیب سلامتی ما بر وی آمد و از زخمهای او ما شفا یافتیم" (اشعیا ۵۳: ۵). این پیشگوئی، مانند برخی دیگر از پیشگوئی هایِ مشابه در کلام خدا، که یک پیشگوئی به دو رویداد مختلف در زمانهای مختلف اشاره دارد، این پیشگوئی هم، قسمت اول (آیۀ ۴) به شفای بیماران بوسیله عیسی مسیح قبل از صلیب اشاره دارد، قسمت آخر (آیۀ ۵) به جان نثاری او بر صلیب برای آمرزش گناهان، اشاره می کند!
در مورد اشاره به شفای بیماران قبل از آنکه مسیح مصلوب شود، در انجیل می خوانیم: "همان شب، عده زیادی از دیوانگان را نزد عیسی آوردند، و او با گفتن یک کلمه، تمام ارواح ناپاک را از وجود آنان بیرون کرد و تمام بیماران را شفا بخشید. به این وسیله، پیشگویی اشعیای نبی به انجام رسید: او ضعف های ما را برطرف کرد و مرضهای ما را از ما دور کرد" (متی ۸:۱۶-۱۷). این تفسیر در مورد شفای ضعف و مرض است که در تمام کتابهای مقدس به اشعیا ۵۳ آیه ۴ رفرنس داده شده است! قسمت آخر آیۀ ۵ که اشاره به آمرزش گناهان بوسیلۀ صلیبِ مسیح می باشد، اغلب موجب سوء تفاهم است. اینک با مراجعه به کلام خدا، و با طلبِ هدایت از روح القدس، مفهوم "از زخمهای او ما شفا یافتیم" روشن خواهد شد: در (اشعیا ۱:۵ و۱۸). می خوانیم: "چرا از گناهان خود دست بر نمی دارید؟ ... ای اسرائیل فکر و دلت تمام بیمار است. از سر تا پا مجروح و مضروب هستی ... بحث و جدل من با شما این است اگر گناهانتان به سرخی خون است...آنها را مانند پشم پاک می کنم" از این معلوم است زخمهای مسیح بر صلیب گناهان را پاک می کند!
- در (هوشع ۱۴:۴). می خوانیم: "خداوند می فرماید شما را از بت پرستی و بی ایمانی شفا خواهم داد و محبت من حدّ و مرزی نخواهد داشت" بت پرستی، بی ایمانی و سایر گناهان، مرض نیستند که محتاج شفا باشند، بلکه گناه، که محتاج آمرزش است، که در صورت توبه و ایمان به مسیحِ، و طلب آمرزش از خدا، بخشیده می شود! - باز هم در باره این شفا، در انجیل که به گونه ای تفسیر پیشگویی های تورات است، پطرس رسول آیۀ "از زخمهای او ما شفا یافتیم" را چنین تفسیر کرده است: "(مسیح) گناهان ما را در بدن خویش بر دار (صلیب) متحمل شد تا از گناه مرده شده به عدالت زیست نماییم که به ضربهای او شفا یافته اید از آنرو که مانندِ گوسفندانِ گمشده بودید لکن الحال بسوی شبان و اسقف جانهای خود برگشته اید". (اول پطرس ۲:۲۴-۲۵). از چی شفا یافته ایم؟ از نیش موتِ جاودانی (اول قرنتیان ۱۵:۵۶) نه از مرض در این دنیای فانی! می دانیم که معنی شفا یافتن، برگشتن به سلامتی است. در اینجا هم، معنی همان است. یعنی شفا یافتنِ درون ما، که عیسی مسیح می فرماید "بدیها همه از درون سرچشمه می گیرد و آدمی را نجس می سازد" (مرقس ۷:۲۳)، و برگشتن به "غسل تولد تازه و تازگی که از روح القدس است" (تیطس ۳:۵). یعنی زنده شدن از مرگ ابدی که بوسیله آدم به ما رسید و برگشتن به سوی زندگی جاودانی که بوسیله ایمان به عیسی مسیح به ما می رسد. (خلاصۀ رومیان ۵:۱۷). آیا با خواندن این تفسیرِ پطرس رسول، دل در درون ما نمی تپد؟ چنانکه دل آن دو شاگرد تپید وقتی به یاد آوردند، که عیسی مسیح در راه با آنان سخن می گفت و کتب مقدس را برایشان تفسیر می کرد؟ (لوقا ۲۴:۳۲).! با تفسیری چنین رسا که پطرس رسول با هدایت روح القدس، از پیشگویی اشعیای نبی کرده، نباید به مردم تعلیم داد مسیح بر روی صلیب بهای شفای ما را از امراض جسمی نیز پرداخته است.
آیا این به عقل درست در می آید؟ خدا که شفا دهنده (یهوه رافا) است و شفا تنها به دست او انجام می گیرد، به زمین بیاید و بر صلیب برود تا بهای شفا که از خود اوست، بپردازد؟ آیا این طرز فکر بر خلاف تعلیم انجیل در مورد صلیب نیست؟ در انجیل می خوانیم: مسیح "در اواخر عالم ظاهر شد تا به قربانی خود گناه را (نه مرض را) محو سازد" (عبرانیان ۹:۲۶). چگونه؟ "زمانی شما در گناهان خود مرده بودید، و هوسهای گناه آلود بر وجودتان مسلط بود. اما خدا شما را در حیات مسیح سهیم گرداند، زیرا همه گناهانتان را آمرزید، و سند محکومیت شما را که حاکی از نااطاعتی شما بود، از بین برد. خدا نامه اعمالتان را بر صلیب مسیح میخکوب کرد و همه گناهانتان را به حساب او گذاشت. به این ترتیب، قدرت شیطان را که شما را به گناه متهم می ساخت، در هم شکست. خدا به تمام مردم دنیا به روشنی نشان داد که مسیح بر روی صلیب بر شیطان چیره شده است؛ و شما به وسیله او، از تمام گناهان خود پاک شده اید" (کولسیان ۲:۱۳-۱۵). بلی، مسیح بجای ما بر صلیب مرد تا با ایمانِ به او، روح و روانمان که در اثر گناه مرده بود زنده شود. کتاب مقدس به زبان آشوری که یکی از زبانهای اصلی کتاب مقدس است کلمۀ نجات را زنده کردن ترجمه کرده است. بنابراین:با ایمان به قربانی مسیح بر صلیب، از موت که گناه در ما بوجود آورد، بر می خیزیم، و طبیعتی تازه به وسیلۀ روح القدس به خود می گیریم! نه اینکه جسما شفا می یابیم، که بعضی می پندارند و در بشارت به دیگران، معجزۀ شفای جسمی را پیش می کشند. غافل از اینکه مسیح بر ایمانی که با دیدن معجزاتش به وجود می آمد اعتماد نکرد (یوحنا ۲:۲۳-۲۴). ایمان از دیدن معجزه بوجود نمی آید بلکه از خدا (افسسیان ۲:۸). و از مسیح (عبرانیان ۱۲:۲).