عیسیِ مسیح در آخرین لحظات زندگیِ زمینیِ خود، جنایتکاری را نجات بخشید و به همراه خود به بهشت راه داد! چگونه؟ از انجیل بشنویم: "دو جنایتکار را بردند تا با او اعدام کنند. نام محل اعدام کاسه سر بود. در آنجا هر سه را به صلیب میخکوب کردند، عیسی در وسط و آن دو جنایتکار در دو طرف او. ... یکی از آن دو جنایتکار ... به طعنه به او گفت: اگر تو مسیح هستی، چرا خودت و ما را نجات نمی دهی؟ اما آن دیگری، او را سرزنش کرد و گفت: حتی در حال مرگ هم از خدا نمیترسی؟ ما حقمان است که بمیریم، چون گناهکاریم. اما از این شخص، یک خطا هم سر نزده است. سپس رو به عیسی کرد و گفت ای عیسی، وقتی ملکوت خود را آغاز کردی، مرا هم بیاد آور. عیسی جواب داد: خاطرجمع باش که تو همین امروز با من در بهشت خواهی بود" (لوقا ۲۳:۳۲-۴۳).
بعضی برای به تاخیر انداختن تسلیم زندگی خود به مسیح، ایمان آوردنِ این جنایتکار در آخر عمر را بهانه می آورند و می گویند، ما هنوز وقت زیادی تا مرگ داریم. چه بهتر که از موقعیت استفاده کرده هوسهای دل خود را برآورده سازیم و بعد در آخرین ساعات زندگی خود، به مسیح پناه خواهیم برد و راهیِ بهشت خواهیم شد. غافل از اینکه کلام خدا بر خلاف این طرز فکر، هشدار می دهد که: "شما چه می دانید فردا چه پیش خواهد آمد؟" (یعقوب ۴:۱۴).
از طرف دیگر، مسیح تنها با شنیدن دعای این جنایتکار او را به بهشت راه نداد، بلکه شرایط بسیار مهم دیگر برای راه یافتن به بهشت لازم است که خدا در کلامش از ما میخواهد در زندگی خود به مرحلۀ اجرا درآوریم، که این جنایتکار در آخرین دقایق عمرش به انجام رسانید: شنیدن از کلام خدا- (منظور از شنیدن، به دل گرفتن است، نه فقط گوش دادن!) ایمان آوردن به مسیح – او سخنان مسیح را از بالای صلیب شنید.(شنیدن کلام خدا) و به او، به عنوان نجات دهنده و مولای خود ایمان آورد. در کلام خدا در این باره می خوانیم: "ایمان از شنیدن است و شنیدن از کلام خدا: (رومیان ۱۰:۱۷).
اقرار به گناه خود- او به گناه خود اقرار کرد و گفت: "ما حقمان است که بمیریم چون گناهکاریم" نه فقط این بلکه به دیگران نیز بشارت داد و گفت: "این شخص هیچ کار بی جا نکرده است" عجب اینکه در کلام خدا می خوانیم: "مسیح ... هیچ گناه نکرد و مکرر در زبانش یافت نشد" (اول پطرس ۲:۲۱). درخواست آمرزش- او از مسیح درخواست کرد و گفت: "ای خداوند مرا بیاد آور وقتی که به ملکوت خود آئی. مسیح به این درخواست(دعا)جواب داد و گفت "تو همین امروز با من در بهشت خواهی بود"
در انجیل می خوانیم: "مسیح، یکبار برای همیشه به خاطر گناه بشر مرد (بی گناهی در راه گناهکاران) تا ما را به حضور خدا (بهشت) بیاورد" (اول پطرس ۳:۱۸). خود مسیح در این باره می فرماید "هیچ کس جز به وسیلۀ من نزد پدر نمی آید" (یوحنا ۱۴:۶). و "هر آنچه پدر به من عطا کند به جانب من می آید و هر که به جانب من آید او را بیرون نخواهم نمود" (یوحنا ۶:۳۷).
مفهوم این آیات اینست: خداست که نجات می بخشد. مسیح این حقیقت را در (یوحنا ۱۶:۸) چنین مکشوف می فرماید:"روح القدس جهان را در مورد گناه، عدالت و داوری متقاعد می سازد" یعنی در اثر نجوایِ روح خدا در می یابیم که گناهکاریم، با ایمان به مسیح عادل یا پارسا شمرده می شویم و گرنه داوری در کمین است!
نتیجه: بدون ایمان به مسیح و پیروی از احکام او، هیچ کس به بهشت راه نخواهد یافت. مسیح زنده (مرده و قیام کرده)، نتیجۀ این پارسائی را این چنین برای ما مژده می دهد (مکاشفه ۳:۵): "هر که پیروز شود، ... در حضور پدرم و فرشتگانش اعلام خواهم نمود که او از آنِ من است."
چه بهتر که همین الان به نجوای روح القدس در قلب خود، گوش فرا داریم و به عیسی مسیحِ مهربان که پشت درِ قلب ما ایستاده می کوبد، خوش آمد بگوییم و به زانو درآمده از او درخواست نمائیم گناهان ما را ببخشد و مقبول درگاهش فرماید. زیرا خداوند در کلامش می فرماید:
"اینک الحال زمان مقبول است، اینک روز نجات است" (دوم قرنتیان ۶:۲).