"تو ای پدر در من هستی و من در تو و آنان نیز در ما یکی باشند"(یوحنا ۷ ۱: ۱ ۲ ). این دعا باید در ما که به مسیح ایمان آورده ایم، به حقیقت پیوسته باشد! اگر نه، خدا را شکر که هنوز وقت باقیست تا جداً در این باره فکر کنیم و از خدا در کلامش یاری جوییم: در (یوحنا ۵ : ۶ ۱- ۹ ۱) می خوانیم: چون عیسی در روز سبت شفا می داد، یهودیان به اذیت و آزار او پرداختند. اما عیسی به آنان گفت: "پدرم هنوز کار می کند و من هم کار می کنم". این سخن یهودیان را در کشتن او مصمّم تر ساخت. چون او نه تنها سبت را می شکست، بلکه خدا را پدر خود میخواند و به این طریق خود را با خدا برابر می ساخت. عیسی در جواب آنان گفت: "یقین بدانید که پسر نمی تواند از خود کاری انجام دهد مگر آنچه که می بیند پدر انجام می دهد. هر چه پدر می کند پسر هم می کند."
برای فهمیدن بیشتر این یگانگی*، به (عبرانیان ۵: ۸ ) مراجعه می کنیم و در آن چنین می خوانیم: عیسی در زمان حیات خود بر روی زمین با اشک و ناله از درگاه خدایی که به رهایی او از مرگ قادر بود دعا کرد و حاجت خویش را خواست و چون کاملا تسلیم بود دعایش مستجاب شد. اگر چه پسر خدا بود، اطاعت را از راه تحمل درد و رنج آموخت." این کلمۀ آموخت سالها بود که فکرم را به خود مشغول می داشت و به نظر می رسید این هم مانند آنچه در مقالۀ قبلی دیدیم کار شیطان باشد که میلیونها تازه ایمانان را از داشتن ایمان واقعی بازداشته باشد (؟) تا بالاخره به مفهوم واقعی آن پی بردم که چنین است: اطاعت را تا به موت، با تحملِ درد و رنج به انجام رسانید. بنابراین مسیح اطاعت را نیاموخت، بلکه خود را به داور عادل تسلیم نمود و اطاعت را تا به آخر به انجام رسانید. تا ما که پیرو او هستیم، خود را با تشکر و خوشحالیِ تمام تسلیم او نموده، از سخنانش تا به آخر اطاعت کنیم. در (عبرانیان ۲: ۹ ). می خوانیم: "مسیح از رنج موت گذشت تا بر حسب فیض خدا برای همه طعم موت را بچشد."(موت، جدایی دائمی از خدا (هلاکت یا عذاب جاودانی) است، که مسیح طعم آن را به عوض ایماندارانِ به او بر صلیب چشید.) در دنیا کسی چنین کاری انجام نداده و نمی تواند انجام دهد.
زیرا به هلاکت ابدی خواهد رفت. جز عیسی مسیح چنانکه دیدیم، دعایش برای رهایی از موت مستجاب شد، و از مردگان برخاست و به آسمان صعود نمود و بر طبق سرودی که داریم "ایماندارانِ حقیقی را به خود خواند در آن بهشتِ جاودان"، تا همواره با او باشند، و او در آنان در (فیلیپیان ۲: ۸) می خوانیم "مسیح خویشتن را فروتن ساخت و از روی اطاعت حاضر شد موت بر روی صلیب را بپذیرد."در مورد فروتنی مسیح، هیچ کس نمی تواند خود را فروتن سازد و تا به موت مطیع باشد! فروتنی را باید از خود عیسی مسیح آموخت که می فرماید: بیایید نزد من ای تمامیِ زحمتکشان و گرانباران و من به شما آرامی خواهم داد یوغ مرا به گردن گیرید از من تعلیم یابید،زیرا من بردبار و فروتن هستم و جانهای شما آرامی خواهند یافت! (متی ۱۱: ۸ ۲). چگونه از مسیح تعلیم یاییم؟ عیسی مسیح می خواهد نزد او برویم، با او همراه شویم و از او فروتنی را بیاموزیم. زیرا انسان طبیعتاً بسیار خودرای و مغرور است، باید مانند عیسی مسیح فروتن شود و از او طبیعتی تازه بیابد! در مورد این یگانگی*، در کتاب مقدس می خوانیم: "عیسی گفت ... همه از خدا تعلیم خواهند یافت. بنابراین هر کس صدای پدر را شنیده و از او تعلیم گرفته باشد نزد من می آید" ... (یوحنا ۶: ۵ ۴).
توجّه: برای موفقیّت در این راه، بهتر است علاوه بر آنکه فعلاً در حضور خدا و برای او انجام میدهیم، روزانه مدت کوتاهی را با خدا برای شنیدن صدایش در خلوت در جایی که برای این فیض تعیین کرده ایم، برویم و از اول انجیل متی شروع کنیم با دقتِ تمام و آهسته کلام خدا را بخوانیم. روز بعد به همین منوال تا آخر انجیل یوحنا ادامه دهیم. دوباره این چهار انجیل را سه بار دیگر بخوانیم (ممکن است چند ماه طول بکشد) تا زندگی زمینی مسیح سرلوحۀ زندگیِ ما شود که آن همان شباهتی است که در باب اول کلام خدا می خوانیم: خدا ما را به شباهت (روحانی) خود آفرید! پولس رسول برای برگرداندن ما به آن شباهت، می نویسد: "ای فرزندان من، درست مانند مادری در وقت زایمان، برای شما احساس درد می کنم تا شما شکل مسیح را به خود بگیرید" (غلاطیان ۴: ۹ ۱). در زیر فیض مسیح!