با مسیح مصلوب شده ام ولی زندگی میکنم لیکن نه من بعد از این, بلکه مسیح در من زندگی میکند. و زندگانی که الحال در جسم میکنم, به ایمان بر پسر خدا میکنم که مرا محبت نمود و خود را برای من داد. (غلاطیان ۲ :۲۰). در کتاب مقدس می خوانیم: "مسیح قبل از آفرینش جهان ذبح شده بود" (مکاشفه ۱۳ :۸). هر چند معنی این را نمی توانیم بفهمیم، ولی آنچه مسلم است این است که مسیح می باید در وقت معین از زمان به صلیب کشیده شود و مصلوب شدن او در طول تاریخ به انجام برسد! در انجیل در این باره می خوانیم: مسیح در حدود دو هزار سال پیش بر صلیب کشیده شد. یعنی بخاطر آمرزش گناهان ما ذبح شد. (یوحنا ۱۹ :۱۷-۲۴) او سه روز بعد با بدن آسمانی از قبر قیام کرد و بعد از چهل روز که بر شاگردانش ظاهر می شد، به آسمان صعود نمود و "با پدر بر تخت او نشست" (مکاشفه ۳ :۲۱). بنابراین ایمانداران به مسیح می توانند بگویند که با مسیح مصلوب شده اند و زندگی جدید و جاودانی را از خدا دریافت داشته اند، همچنان که پولس رسول می نویسد: "با مسیح مصلوب شده ام، و دیگر من نیستم که زندگی می کنم، بلکه مسیح است که در من زندگی می کند، و این زندگی که اکنون در جسم می کنم، با ایمان به پسر خدا است که مرا محبت کرد و جان خود را به خاطر من داد" (غلاطیان ۲ :۲۰).
آیا ما که سالها به مسیح ایمان آورده ایم با مسیح مصلوب شده ایم؟ یکی از راههای پاسخ به این سوال این است: به درونِ خود بنگریم: آیا طبیعت (افکار، اعمال و اراده) کهنۀ ما که قبلا تحت نظر خودمان اداره می شد، در اثر ایمان به مسیح، توبه از گناهان، و درخواست آمرزش از خدا، به وسیله روح القدس تغییر یافته است؟ آیا هم اکنون تحت رهبری مستقیم خداوندمان عیسی مسیح، در اطاعت از کلامش و هدایت روحش زندگی می کنیم؟ این اولین قدمی است که هر ایماندار به مسیح می باید برای داشتن رابطه روحانی با خدا بردارد. زیرا طبیعت کهنه و گناه آلود ما مرتب در حال تجدید قوا می باشد و ما را یارای مقاومت با آن نیست. مگر اینکه: "خود را نسبت به گناه مرده انگاریم، اما در مسیح عیسی نسبت به خدا، زنده. پس مگذارید گناه در بدنهای فانی شما فرمان براند تا امیال آن را اطاعت کنید" (رومیان ۶:۱۱-۱۲). این تلاش تا آخر عمر با شدت تمام در ما ادامه خواهد یافت. ولی چون تحت رهبری مسیح هستیم که می فرماید "من بر دنیا غالب آمده ام" (یوحنا ۱۶:۳۳). ما نیز می توانیم در موکب ظفر او، بر "دنیا که در شریر خوابیده است" غالب آییم (اول یوحنا ۵:۱۹). یکی از راههائی که بوسیله آن می توانیم به خاطر مسیح مصلوب شویم اینست که در محبت مسیح، خود را آمادۀ فداکاری در راه خدمت به دیگران بنماییم. زیرا همین است مفهوم آنچه عیسی مسیح می فرماید: "هر که به خاطر من جان خود را از دست بدهد آن را باز خواهد یافت" (متی ۱۶:۲۵).
دلیلی که زنان زودتر از مردان به مسیح ایمان می آورند، اینست که، آنان طبیعتاً فداکارتر از مردان می باشند. بسیاری از زنان هستند که در رل مادر و زن خانه دار، می دانند شستن پاها، از خود گذشتگی و به خطر انداختن جان خود در راه دیگران چه معنی دارد. کاش خداوند بر ما رحم فرماید و فیض عطا کند تا عیسی مسیح زنده با روح خود در قلبهای ما ساکن شود و ما را طبیعتی نو عطا فرماید، تا خود را اول از همه نپنداریم، بلکه اول او را بعد دیگران و آخر خود را و آن هم به عنوان قربانیِ زندۀ مقدس (رومیان ۱۲:۱). بلی در اثر فیض بی کرانِ مسیح: هر مسیحی باید قربانی زندۀ مقدس باشد تا خدا او را برای خشنودیِ خود، مانند ابزار در دستانِ مقدسش به کار گیرد! "تا هیچ بشری در حضور او فخر نکند" (اول قرنتیان۲:۲۹). زیرا باور کنید که راز شادمانی مسیحائی در همین جانبازی بخاطر دیگران نهفته است! در انجیل می خوانیم: "شاد باشید از اینکه در رنجهای مسیح سهیم می شوید، تا به هنگام ظهور جلال او به غایت شادمان گردید" (اول پطرس ۴:۱۳). بارها وقتی که درد و رنجی در زندگی خود داریم، به اشتباه می گوئیم: "این هم صلیب من است که باید بر دوش بکشم." در صورتیکه آنچه از کلام خدا می آموزیم، اصطلاح صلیب کشیدن تنها به خاطر مسیح و یا در راه مسیح باید بکار برده شود و نه به خاطر داشتن مشکلات در زندگی خود! زیرا در مشکلات است که اغلب به خدا نزدیکتر می شویم و حضور مسیح را در کنار خود حس می کنیم!
می دانیم که هیچ کس نمی تواند به تنهائی خود را بر صلیب بکشد. عبارت "با مسیح مصلوب شده ام" معنی بس عمیق دارد. برای درک آن بهتر آنکه آیۀ زیر را به دقت مطالعه نماییم: "زیرا این را می دانیم که طبیعت کهنۀ ما با مسیح مصلوب شد تا نَفسِ گناهکار(اماره) ما نابود شود دیگر گناه را بندگی نکنیم" (خلاصۀ رومیان۶:۶-۷). آیا وقتی به مسیحِ مصلوب ایمان آوردیم، نفسِ امّارۀ ما از ما رخت بر بست. بیایید هم اکنون بیاریِ روح خدا، ساعتی چند بیادِ درد و رنجی که مسیح به خاطر ما متحمل شد باشیم و با چشم ایمان بر صلیب او بنگریم، گناهان خود را بر دوش او ببینیم، و دیگر گناه را بندگی نکنیم.