"یک عده یونانی که برای مراسم عید به اورشلیم آمده بودند،... گفتند ما می خواهیم عیسی را ببینیم" (یوحنا ۱۲: ۲۱) ااکثریتِ مردم می خواهند مسیح را در طرز زندگی، بشارت، خدمات، سخنان و حتی طرز فکرِ مسیحیان ببینند. خدا را شکر که به مسیحیان، این امر و امتیاز داده شده است که "در فیض و شناخت خداوند و نجات دهندۀ ما عیسی مسیح نمو کنند" (دوم پطرس ۳:۱۸). تا دیگران ببینند که آنان "از همراهان عیسی هستند"! در اینجا مطالعۀ چند آیه از کتاب مقدس ما را در اجرای این امر حیاتی یاری خواهد داد:
۱- دیدنِ عیسی با چشمِ ایمان و آشنا کردنِ دیگران با او: "اما عیسی را می بینیم که اندک زمانی پایینتر از فرشتگان قرار گرفت، ولی اکنون تاج جلال و اکرام بر سرش نهاده شده است " (عبرانیان ۲:۹).
۲- سرمشق گرفتن ازعیسی: "از من سرمشق بگیرید، چنانکه من نیز از مسیح سرمشق می گیرم" (اول قرنتیان ۱۱:۱) و ۳- نشان دادنِ محبت عیسی به دیگران: "نور شما بر مردم بتابد، تا کارهای نیک شما را دیده، پدر آسمانی شما را تمجید کنند" (متی ۵:۱۶) واقعیت این است که اگر مسیحیان به خود، دلِ خود و دیگران بنگرند پشیمان خواهند شد. ولی وقتی که به عیسی مسیح، در کلامش بنگرند خوشحال خواهند شد. زیرا آنچه را که در آدم (به ارث بردن گناه از آدم) از دست داده اند در مسیح بدست خواهند آورد: آدم و حوّا شاه و ملکۀ طبیعت بودند: "خدا انسان را شبیه خود آفرید. او انسان را زن و مرد خلق کرد و ایشان را برکت داد. ... خدا همۀ ماهیان دریا، پرندگان آسمان، همۀ حیوانات و تمام گیاهان دانه دار و میوه های درختان را به آنان بخشید" (پیدایش ۱:۲۸-۲۹). متاسفانه آنان به او نگاه نکردند و معزول شدند.
بلی، در آدم، مشارکتِ دائم با خدا، برکات، عطایای روحانی و جسمانی، زیستن در پاکی و زندگی ابدی در باغ عدن را از دست دادیم. ولی از فیض، رحمت و محبت خدا، در مسیح، با نگاه کردن به او همچون: "شاه شاهان و سرور سروران" (اول تیموتائوس ۶:۱۵)، همۀ اینها، بعلاوۀ وعدۀ زیستن در بهشت با او تا به ابد را، به دست می آوریم! خدا را شکر، ایماندارانِ به مسیح این مزیّت را دارند که هر روز مسیح را با مطالعۀ دقیق کلامش ببینند، و گر نه، فرصت را از دست داده، سخت پشیمان خواهند شد. زیرا نه تنها برکات و عطایای فوق الذکر را از دست می دهند، بلکه از این وعدۀ خداوند در کلامش نیز بی نصیب خواهند ماند: "گر چه هنوز نمی دانیم در آینده چگونه خواهیم بود، اما این را به یقین می دانیم که وقتی مسیح باز گردد، مانند او خواهیم شد، چون او را همان گونه که هست خواهیم دید" (اول یوحنا ۳:۲). می دانیم که ما زیر خشم و غضب خدا بودیم، با ایمان به مسیح و اطاعت بدون چون و چرا از کلامش، نه تنها فرزند خواندۀ او شده ایم، بلکه در طبیعت او نیز شریک می باشیم (دوم پطرس ۱:۴) و نه تنها این، بلکه طبق کلام خدا، همین حالا روحاَ در بهشت زندگی می کنیم: "زیرا مُردید و زندگی شما اکنون با مسیح در خدا پنهان است. چون مسیح که زندگی شماست،ظهور کند، آنگاه شما نیز همراه او با جلال ظاهر خواهید شد" (کولسیان ۳:۳ -۴).
مسیح در کلامش از ما میخواهد که تا روزی که او را، رو به رو ببینیم، با فیض بی انتهای او، دیگران را که می خواهند او را ببینند، با او آشنا کنیم، تا آنان نیز موفق به دیدارش شوند. اگر در این راه، شخصاً قادر نیستیم و نمی توانیم این خدمت را به عهده بگیریم، دیگران هستند که از طرف خدا برای این خدمت خوانده شده اند. ما باید با هدایا و دعاهای خود، از دل وجان آنان را کمک و تشویق کنیم. زیرا وقت کم مانده است: عیسی مسیح می آید! در انجیل آمده:"همان طور که همه باید یک بار بمیرند و بعد از آن برای داوری در حضور خدا قرار گیرند، مسیح نیز یک بار به عنوان قربانی تقدیم شد تا بار گناهان آدمیان را به دوش گیرد و بار دوم که ظاهر شود برای کفارۀ گناهان نخواهد آمد، بلکه برای نجات آنانی که چشم به راه او هستند، می آید (عبرانیان ۹:۲۸). بنابراین آنان که چشم به راه او هستند، دعا کنند: "ماران اَتا" (اول قرنتیان ۱۶:۲۲) معنیِ این جمله به زبان آشوری که یکی از زبانهای اصلی کتاب مقدس است، "خداوندمان بیا" می باشد. در آخرین باب کتاب مقدس آیۀ ۱۷ نیز می خوانیم: "روح و عروس (منظور از عروس، ایمانداران حقیقی به عیسی مسیح می باشند) می گویند بیا و هر که می شنود بگوید بیا و هر که تشنه باشد بیاید و هر که خواهش دارد از آب حیات بی قیمت بگیرد" (اشعیاء ۵۵). در آخرین آیۀ کتاب مقدس، الهام روح خدا چنین است: "بیا ای خداوند عیسی"
در کتاب سرود زبان فارسی سرودی داریم که مضمون بند اول آن اینست:
دیدار او باشد یقین زیرا که می باشد امین
او وعده داده این چنین بر جملۀ ما مومنین