رهائی از پریشانی، برگشت به صلح و سلامتی (آرامش)! آیا دنیا می داند که بدون برگشت به سوی خدا، به سوی هلاکت ابدی رهسپار است؟ در کتاب مقدس رهائی از جانب خدا به سوی صلح و آرامش، بارها و بارها به حقیقت پیوسته است. رویدادهایی از این رهایی ها در زندگی مردان خدا، در کلام خدا به چشم می خورند که "نمونه ای برای ما می باشند" (اول قرنتیان ۱۰:۶). در مزمور ۱۸ داود چنین می سراید: "خداوند را که سزاوار کل حمد است خواهم خواند، پس از دشمنانم رهایی خواهم یافت. رسنهای موت مرا احاطه کرده، و سیلابهای شرارت مرا ترسانیده بود". ( مزمور ۱۸: ۳-۴). در آیات ۶-۱۵ این مزمور می بینیم، داود در پریشانی خود فریاد برمی آورد، و چنین می سراید: "در تنگی خود خداوند را خواندم و نزد خدای خویش استغاثه نمودم. او آواز مرا از هیکل خود شنید." (این گفته عین واقعیت است: خداوند شنوندۀ دعاست) اگر آیات ۱۶-۱۹ این مزمور را به دقت مورد مطالعه قرار دهیم، خواهیم دید که نتیجۀ نهاییِ رهایی، از جانب خداوند، صلح و آرامش است.
{ طبق معمول، وقتی مردم درگیر مشکلات و ناملایمات می شوند، در دلتنگی و آشفتگی خود به خدا پناه می برند، دست به دعا برمیدارند، فریاد بر می آورند و از او کمک می طلبند. خداوند استغاثه آنان را می شنود و در وقت مناسب، طبق اراده مقدس و روش خاص خود به یاری آنان می شتابد. در مزمور ۴۶:۱ در این باره می خوانیم: "خدا پناهگاه و قوت ماست! او مددکاری است که در سختیها فوراً به کمک ما می شتابد." در رساله دوم پطرس می خوانیم: "خداوند می داند که عادلان را از تجربه رهائی دهد و ظالمان را تا به روز جزا در عذاب نگاه دارد" (دوم پطرس ۲:۹).} از مطالعۀ دقیق آیات ۱۹ تا آخر مزمور۱۸، می بینیم که خدا از رهایی کسانی که در جستجوی او هستند مسرور می شود، و به آنان پاداش می دهد! چه حیرت انگیز است این حقیقت: خدا از رهانیدن کسانی که او را خشنود می سازند، بقدری مسرور می شود که به آنان هدیه "یعنی عیسی مسیح" را داد و فرشتگان آسمان را فرستاد تا برای دنیا چنین بسرایند: "خدا را در آسمان جلال و بر زمین صلح و سلامتی باد.