"مسیح ما را آزاد کرد تا آزاد بمانیم" (غلاطیان ۵:۱). خداوند در کلامش از ما خواسته که خود را بیازمائیم (دوم قرنتیان ۱۳:۵). آیا بهتر نیست همین حالا که مشغول مطالعه این نوشته هستیم، از این دستور خدا اطاعت کنیم، خود را بیازمائیم و ببینیم واقعاً آزاد هستیم؟ برای یافتن جواب، باید به این حقیقت کلام خدا توجه کنیم که : انسان تا وقتی به خدا نرسیده، از منبع حیاتِ خود دور افتاده و در حقیقت آزاد نیست و در بند شهوت جسم، خواهش چشم و غرور زندگانی اسیر است. جای بسی تاسف است که حتی کسانی که خود را آزاد می دانند نیز اسیر این عوامل می باشند.
آزادی از اسارتِ عوامل فوق، تنها با پیوستن به خدا امکان پذیر است. ولی چون طبق کلام خدا انسان ذاتاً گناهکار است، (به مزمور ۵۱:۵ مراجعه شود) طبیعتاً نمی تواند با خدائی که پاک و قدوس است رابطه داشته باشد و او را خشنود سازد. بنابراین، انسان نیازمند نجات دهنده ایست که او را از قدرت گناه، نتایج مرگبار آن برهاند و زنجیرهای اسارت را از دست و پایش بگشاید. آن نجات دهنده کسی جزعیسی مسیح نیست که نه تنها با مرگ خود بر صلیب مکافات گناهان ما را پرداخت، بلکه با رستاخیزِ مظفرانه اش از مردگان، و صعود به آسمان برای ما ایمانداران به مسیح شفاعت می کند. (به عبرانیان ۷:۲۴-۲۵ مراجعه شود) بدین نحو، کسانی که به مسیح ایمان می آورند، بوسیله او به خدا رسیده از قید شهوت جسم، خواهش چشم و غرور زندگانی (اول یوحنا ۲:۱۶). آزاد می شوند و به آزادی حقیقی، همان آزادی که مسیح ما را با آن آزاد کرد می رسند.
آزادی در مسیحیت، چنانکه دیدیم، مفهومی عمیق تر از آنچه در دنیا از آن برداشت می شود دارد. آزادی دنیوی به مفهوم بی بند و باری در انجام هر گونه اعمال گناه آلود و فساد است، در حالی که در مسیحیت، آزادی به مفهوم رها شدن از قید بی بند و باری، گناه، و فساد است. زیرا یک مسیحی واقعی که با چشم ایمان، گناهان خود را بر صایب مسیح می بیند، می داند که به قیمت خون مسیح از اسارت شیطان و جهنم سوزان آزاد گشته است. او نه تنها از روی میل گناه نمی کند، بلکه از آن متنفر است! او که ارزش نجات را درک کرده، خود را تسلیم مسیح نموده، وارد رابطه جدیدی با خدا شده است. دوم قرنتیان ۵:۱۷ همواره از مسیح قدرت روحانی کسب می کند، و در حالی که از قدرت گناه، و نفس اماره آزاد شده، از گناه به هر شکلی که باشد دوری می کند. زیرا از این امر خدا آگاه است "شما ای برادران به آزادی خوانده شده اید، نگذارید این آزادی به بی بند و باری برای ارضاء امیال جسمانی شما تبدیل گردد" (غلاطیان ۵:۱۳).