شادی خداوند "قوت" ما است (نحمیا ۸: ۱۰). کسانی که عیسی مسیح زنده را که می فرماید: "مرده شدم و اینک تا ابد الآباد زنده هستم و کلیدهای موت و عالم اموات نزد من است" (مکاشفه ۱: ۱۸)، به عنوان نجات دهنده از گناهانشان و مولای زندگیشان پذیرفته اند، به عمق این شادی عظیم که در شب تولد مسیح، به دنیا اعلام شد پی می برند زیرا اعتماد بر سخنان خداوند همیشه شادی می آفریند، و قوت می بخشد (یوحنا ۷ ۱: ۱۳). داشتن این شادی در قلب، آرامشی به ما می دهد، که هیچ ربطی به اوضاع و احوال دنیوی ندارد. بلکه هدیه ایست که عیسی مسیح قبل از فدا کردن جان خود بر صلیب، به ما داد و فرمود: "من هدیه ای نزد شما می گذارم و میروم. این هدیه، آرامشِ فکر و دل است آرامشی که من به شما میدهم، مانند آرامشهای دنیا بی دوام و زود گذر نیست. پس آسوده خاطر باشید و نترسید" (یوحنا ۱۴: ۲۷). پولس رسول که این هدیه را از عیسی مسیح قبول کرده بود می نویسد: "در هر زحمتی که بر ما می آید شادی وافر میکنم" (دوم قرنتیان ۷: ۴). در جای دیگر می نویسد: "پیوسته در خداوند شاد باشید باز هم می گویم شاد باشید!" (فیلیپیان ۴: ۴). این هدیه نه تنها قوت، بلکه امیدِ زنده به ما می بخشد تا بدانیم: "سختیهایی که در زمان حاضر متحمل می شویم، در مقابل جلال و شکوهی که در آینده، خدا نصیبمان خواهد ساخت هیچ است" (رومیان ۸: ۱۸).
در بارۀ آینده، مسیح در کلامش به شاگردانش و امروز به همۀ ما می فرماید: " دل شما مضطرب نشود، به خدا ایمان آورید به من نیز ایمان آورید. باز می آیم و شما را برداشته با خود خواهم برد تا جایی که من می باشم شما نیز باشید" (یوحنا ۴ ۱: ۱-۳). از شنیدن این وعدۀ شادی آفرینِ مسیح، دلهای ما پر از شادی می شوند. زیرا می دانیم که مسیح تا ابد زنده است! و ما هم زنده می مانیم و این را نیز می دانیم که: " بحضور او لذتها تا ابدالآباد است" (مزمور ۱۶: ۱۱). مطالعۀ دقیق کلام خدا این اطمینان را به ما می دهد که ایماندارانِ حقیقی به مسیح، در بهشت باعزیزانِ خود زندگی شاد و آرام بخش خواهند داشت و خدا "هر اشکی را ( شاید منظور محو کردنِ غمِ دوری از عزیزانشان باشد!) از چشمانشان پاک خواهد کرد" (مکاشفه ۲۱: ۴). و به هر آرزوییِ پاک که در این دنیا داشتند و به آن نرسیدند، به آن آرزویشان می رساند! زیرا او: خدایِ عادلِ مطلق است، و به کسی بدهکار نمی ماند!
در سرود نامۀ فارسی سرود بسیار زیبا و پر معنی در مورد دعوتِ مسیح به قلبمان داریم. اگر نمی توانیم آن را مثل سرود بخوانیم، چه بهتر مثل دعا به حضور خدا ببریم و از او برکت یابیم. دقّت:{منظور از دعوت مسیح به قلب، شنیدن صدای او در مطالعۀ کلام اوست (کتاب مقدس)، که تنها راه تماس روحانی با او بوسیلۀ دعا، و تنها راهی است که روح القدس بوسیلۀ ان، ما را به تدریج به شکل مسیح در می آورد}(رومیان ۸: ۹ ۲).
از جان و دل خواهم ترا عیسی به قلب من در آ
باشد تو را آنجا سرا کن رهبری مرا
غوغا و شور این جهان نامت کند از دل نهان
لیکن تویی نیکو شبان ظاهر کنی خود را
خودخواهی و کبر و غرور از من نما یکباره دور
گردان تو قلبم پر سرور خواهم از دل ترا
این روح سر گردانِ من وین قلبِ نافرمان من
در آی و کن درمان من فرمان برم جانا
گر این دل از عیسی شود هر چیز روح افزا شود
زشتی رود زیبا شود تازه شود دنیا
سر تا سرِ قلبم اگر از آن تو باشد دگر
چیزی نخواهم ای پدر پس ای خدا بیا!
وه چه زیبا و پر محتوا ست جملات این سرود که سالهای سال آن را می خواندیم بدون اینکه بدانیم که این دعاست که مثل سرود به پیش تختِ فیض و رحمت خدا می بریم.
در زیر فیض مسیح