سوال: مسیحیان چگونه دعا می کنند؟ دعا به بیان ساده، گفتگوی قلبی شخص با خدا است. بنابراین، دعای واقعی که پسندیدۀ خدا باشد، بیانِ احساس قلبی، افکار و خواسته های واقعی شخص به خداست، نه یک سری جملات حفظی و پیش ساخته. زیرا آنچه برای خدا ارزش دارد، احساس درونی ما است، نه آنچه به زبان می آوریم. در کلام خدا می خوانیم: "انسان به ظاهر می نگرد و خداوند بدل مینگرد" (اول سموئیل ۱۶:۷). و نه به جست و خیز ما! برای اینکه بتوانیم با خدا گفتگو نماییم، ابتدا لازم است بدانیم که آیا خدا ما را پذیرفته است؟ و آیا اجازه داریم به حضور او بیاییم؟ زیرا می دانیم که گناهکاریم، و بارها از اطاعتِ فرامین او سرپیچی نموده ایم! در نتیجه، گناهِ ما بین خدا و ما، مانع شده نمی گذارد، دعاهای ما هرچند با اصرار و یا با کلمات خاص و روزی چند بار باشند، به حضور خدا برسند. ولی خدا را شکر که عیسی مسیح، گناهان ما را بر دوش خود گرفت و با مرگ جانبازانۀ خود بر بالای صلیب رفت و راهِ ورود به درگاه خدا را برای هر کسی که به او ایمان می آورد گشود!
مسلماً هر کسی که به محبت بی حدّ وحصرِ خدا در کارِ عظیمِ نجاتِ خود پی برده باشد، نمی تواند جز با حالتِ ستایش، پرستش، قدردانی، فروتنی و اعتراف، به گناهان خود به حضور خدا بیاید. دعا با تشکر از خدا برای فیضِ نجات بوسیلۀ عیسی مسیح، دریافت برکات روحانی و نیازهای روزانه خود از او، شروع می شود. با درخواست برآوردن احتیاجات روحانی و جسمانی بیمارانِ کلیسا و مبشرین آن، به نام مسیح پایان می یابد. کلام خدا می فرماید: "دعای راستان پسندیده خدا است" و خداوند پرستشِ "با روح و راستی" را دوست دارد. پس هر دعایی که با تمام وجود، بدون ریاکاری، با فروتنی و از صمیم قلب، به پدر بوسیلۀ پسر با هدایت روح القدس (که غرایز ما را عوض می کند)، کرده شود، مقبول خدا خواهد شد. باید دانست دعای پسندیدۀ خدا محدود به زمان و مکان خاصی نیست او همه جا و همه وقت حاضر و ناظر است. بنابراین در هر وقت و در هر جا، طبق کلام خدا می توان خدا را در "زینتِ قدوسیّت" پرستید، و با او راز و نیاز کرد و از او برکت و قدرتِ لازم برای زندگیِ مسیحایی دریافت کرد. در سرود نامۀ فارسی سرودی داریم که چنین است:
وقتِ دعا وقتِ دعا که سازد از دنیا جدا دعوت کنادم بر پدر تا حاجتم سازد روا
گر غرقِ درد و محنتم راحت بود آندم مرا از امتحان گردم رها در وقتت ای وقتِ دعا
مشورت، پاکی و هدایت طلبید. به شرطی، دلی که توسط خون ریخته شدهً مسیح بر صلیب پاک و تسلیم شده به خدا، در کار باشد! البته هر شخص مسیحی علاوه بر شرکت در مجالس عبادتی و مجالس دعای هفتگی، باید وقت خاصی را در طول روز در نظر بگیرد (هر وقتی که برای او مناسب باشد) تا در تنهایًی با خدای خود در مطالعه کلام و دعا بر طبق کلام وقت بگذراند. زیرا کلام خدا، غذای روحانی و دعا، تنفس روحانی هر شخص مسیحی است. بدون داشتن غذای روحانی و تنفس روحانی، شخص از لحاظ روحانی بیمار و مسموم میشود و نمیتواند خدا را چنانکه باید در زندگی خود خشنود سازد.