سوال: آیا حقیقتاً خود عیسی مسیح بود که به خاطرِ آمرزشِ گناهان ما به نیابت ما بر صلیب جان فدا کرد یا شخص دیگری به جای او بر صلیب کشیده شد؟ در پاسخ، چند نکتۀ حیاتی را در زیر مطرح می کنیم به این امید که مطالعۀ دقیق آنها با هدایت روح پاک خدا، موجب شود حقیقتِ امر را به درستی دریابیم:
الف – اولین گروه کسانی را که باید در رابطه با مصلوب شدنِ عیسی مسیح در نظر بگیریم، دشمنان او بودند که به هر قیمتی می خواستند او را از میان بردارند. آنان در تمام مدتِ محاکمه و درطیِ راهی که مسیح به محل صلیب آورده شد، تا به مصلوب شدن و حتی دفنِ او با دقتِ تمام مراقب همۀ وقایع بودند و در پایان با مشورتِ پیلاطس (والی)، سنگِ مقبره را مهر و موم کرده، و مقبره را تا سه روز بوسیلۀ نگهبانان محافظت نمودند (متی ۲۷:۶۶). بنابراین ممکن نبود چنین اشتباهی از نظر آنان دور بماند، بلکه به چشم خود دیدند شخصی که بر صلیب جان داد، خود عیسی مسیح بود.
ب – گروه دوم اقوام و یاران عیسی مسیح بودند که با گریه و زاری و غم و غصۀ فراوان، شاهدِ صحنه مصلوب شدن او بودند. بعد می خوانیم که یکی از آنان با اجازۀ پیلاطس "جسد را برداشته آن را در کتانِ پاک پیچیده در قبری نو که برای خود از سنگ تراشیده بود گذارد و سنگی بزرگ بر سر آن غلطانید و برفت. مریم مجدلیه و مریم دیگر در آنجا در مقابل قبر نشسته بودند" (متی ۲۷:۵۷-۶۱). چنانکه می بینیم این گروه هم، همۀ وقایع را به چشم خود دیدند و جای قبر را نشان گذاشتند تا در روز سوم بر سرِ قبر بروند! در باب بعدی می خوانیم که سه روز بعد: "در سپیده دَم نخستین روز هفته مریم مجدلیه و آن مریم دیگر به دیدن مقبره رفتند. ناگاه زمین لرزۀ شدیدی واقع شد زیرا فرشتۀ خداوند از آسمان نازل شد به سوی مقبره رفت و سنگ را از برابر آن به کناری غلطانید و بر آن بنشست. چهره آن فرشته همچون برقِ آسمان می درخشید و جامه اش چون برف سفید بود. نگهبانان از هراسِ دیدن او به لرزه افتاده، و چون مُردگان شدند! آنگاه فرشته به زنان گفت هراسان مباشید! می دانم که در جستجوی عیسیِ مصلوب هستید او اینجا نیست، زیرا همانگونه که فرموده بود برخاسته است! بیایید و جایی را که او خوابیده بود ببینید، سپس بی درنگ بروید و به شاگردان او بگوئید که او از مُردگان برخاسته است و پیش از شما به جلیل می رود و در آنجا او را خواهید دید. اینک به شما گفتم!" (متی ۲۸:۱-۷).
ج – هرگاه، بفرض، مسیح بر صلیب جان نداد و کس دیگر به جای او مصلوب شد. بنابراین مسلماً جنازۀ آن شخص در مقبره باقی می ماند. چون با محافظتِ سه شبانه روزِ مقبره به وسیلۀ سربازان، کسی نمی توانست به آن دستبرد بزند. در حالی که می بینیم قبر عیسی مسیح در روز سوم پس از مرگ، خالی یافت شد. زیرا می خوانیم: "شمعون پطرس درون مقبره رفته، دید که پارچه های کفن در آنجا هست، اما دستمالی که گردِ سرِ عیسی بسته بودند، در کنارِ پارچه های کفن نبود، بلکه جداگانه تا شده و در جایی دیگر گذاشته شده است" (یوحنا ۲۰:۶-۷).
د – عیسی مسیح بارها پس از برخاستن از مردگان، خود را به اشخاصِ مختلف ظاهر کرد. یک بار که شاگردان عیسی در خانه بودند و درها قفل بود، می خوانیم که: "عیسی آمد و در میان ایشان ایستاد و گفت سلام بر شما و آنگاه به توما گفت: انگشت خود را اینجا بگذار و دستهایم را ببین، و دست خود را پیش آور و در سوراخِ پهلویم بگذار و بی ایمان مباش، بلکه ایمان داشته باش. توما به او گفت:خداوند من و خدای من! عیسی گفت: آیا چون مرا دیدی ایمان آوردی؟ خوشا به حال آنان که نادیده ایمان آورند" (یوحنا ۲۰:۲۶-۲۹).
ه – مهمتر از همه اینست که لازم بود عیسی مسیح بر صلیب برود. چرا؟ زیرا در انجیل می خوانیم: "او خود از هر گناهی مبرّا بود، اما یک بار جانِ خود را در راه ما گنهکاران فدا کرد تا ما را به حضور خدا بیاورد" (اول پطرس ۳:۱۸). باز در جایی دیگر می خوانیم: "اما عیسی، از آنجا که تا ابد زنده است، برای همیشه کاهن می باشد و نیازی به جانشین ندارد. بنابراین، قادر است همۀ آنانی را که بوسیلۀ او به حضور خدا می آیند، بطور کامل نجات دهد، و چون همیشه زنده است، پیوسته در حضور خدا برای ما وساطت می کند" (عبرانیان ۷:۲۴-۲۵).
خوانندۀ گرامی: ارزشِ صلیبِ مسیح در پاک ساختنِ روح و روانِ گناهکاران و نجات آنان از مرگ ابدی می باشد! صلیب مسیح نه تنها ننگی برای مسیحیان نیست، بلکه نشانۀ افتخار است. زیرا آن، تنها وسیلۀ پیروزی بر قدرت شیطان، و گناه است. خدا را شکر که مسیح سه روز پس از مرگ، "از مُردگان برخاسته و نوبر خوابیدگان شده است" (اول قرنتیان۱۵:۲۰). امید است که در مطالعۀ دقیق آیات این مقاله، صدای خداوند را شنیده باشیم که چگونه در محبت عظیمِ و بیریا، ما را بسوی خود می خواند تا به عیسی مسیح ایمان بیاوریم و با اطاعت از سخنان او، در این دنیا و دنیایِ آینده با او زندگی کنیم.