در آیۀ اولِ انجیلِ به قلم یوحنای رسول که با الهام از روح القدس در حدود سی سال بعد از مسیح به رشته تحریر درآمده، چنین می خوانیم: "در ازل کلمه بود و کلمه با خدا بود." در آیۀ ۱۴می خوانیم: "کلمه انسان شد و در میان ما ساکن گردید. ما شکوه و جلالش را دیدیم، شکوه و جلالی شایستۀ فرزند یگانۀ پدر و پر از فیض و راستی." بیش از دوهزار سال است که مسیحیان سالروز خجسته میلاد مسیح را با شکوه هرچه تمامتر جشن می گیرند و خدا را برای "عطای وصف ناپذیرش!" یعنی عیسی مسیح، با شادی و وجدِ تمام تسبیح می خوانند و چنین می سرایند: "آمد مسیح اندر جهان! شادی کنید ای مؤمنان!" چرا؟ برای اینکه در مطالعۀ دقیق آیۀ چهارده با هدایت روح خدا ، این حقایق آسمانی بر آنان مکشوف شده اند:
۱ - کلام ازلی و ابدی خدا انسان شد، تا به وسیله او، خدا را که روح است و دیده نمی شود، در او ببینند!
۲ - کلام خدا در میان ما ساکن شد، تا به وسیله او، خدا که از ما دور بود، بدون اینکه ما را از بین ببرد، (نگاه کنید به سفرِ خروج باب نوزده، آیه ده تا آخر باب) به ما نزدیک شد! تا دلِ انسان را از گناه پاک سازد و او را با خدا آشتی دهد!
۳ - کلام ازلی و ابدی خدا به میان ما آمد تا شکوه و جلال خدا را در او ببینیم، شکوه و جلالی که شایستۀ فرزند یگانۀ پدر است!
۴- کلام پر فیض خدا در میان ما ساکن شد تا در اثر فیض بی کران او، ما که مستحق غضب خدا بودیم، مورد لطف و رحمت بی پایان او قرار گیریم و به حضور پر جلالش پذیرفته شویم!
۵ – کلام خدا انسان شد، و به میان ما آمد، تا به وسیلۀ تعلیمات و طرز زندگیِ او، معنیِ واقعیِ آیۀ "من راه وراستی و حیات هستم" (یوحنا ۱۴:۶). را بفهمیم و با اطمینان کامل بر او توّکل نمائیم!
اینست علت شادیِ کریسمس، نه آن خوشی و خوشحالی که "دنیایِ در شریر خوابیده" (اول یوحنا ۵:۱۹). برای گمراهی دنیا نشان می دهد! عید میلاد پر میمنت عیسی مسیح و حلول سال نو بر شما و عزیزانتان مبارک باد! ویلسن لازار