"خداوند را شکر گوئید، زیرا او مهربان است و رحمتش ابدیست" (مزمور ۱۳۶). از مطالعه دقیق کلام خدا چنین بر می آید، که ارادهِ خدا برای ما اینست که او را برای محبتِ عظیم و بی دریغش در عیسی مسیح همواره شکر و سپاس بخوانیم. زیرا اوست "خدای واحد حقیقی" (یوحنا ۱۷:۳).که "هست و بود و خواهد آمد" (مکاشفه ۱:۸). موسی آن مرد خدا در مزمور۹۰ در دعا به او چنین می گوید: "از ازل تا به ابد تو خدا هستی" اینست آن خدایِ یکتا - پدر- پسر - روح القدس - که مسیحیان می پرستند، خدای ازلی ابدیِ نامحدود که زمان و مکان در او تاثیری ندارند! این همان خدا است که از محبت، فیض و رحمت بی پایانش، در حدود دو هزار و چهارده سال پیش، برای رهانیدن ما از دامِ مُهلکِ گناه، عیسی مسیح در جسم انسانی، بر زمین ظاهر شد و به نیابت و به جای ما، جانِ خود را بر صلیب فدا ساخت، تا ما با ایمان به آن فداکاریِ بی نظیرِ او، گناهانِ بسیار خود را با پشیمانی و توبه از آنها ترک کنیم، پاک شویم، و در رابطۀ روحانی با خدا قرار گیریم. (چه بهتر اول یوحنا ۱:۹ را از بر کنیم) جای بسی تاسف است که اکثر مردم، این همه نیکوئی، مهربانی و محبت خدا را نادیده می گیرند و او را مسبب تمام بدبختیها، نابسامانیها و مصائبی که در دنیا دیده می شوند می دانند. آیا این روا است که در باره خدا چنین طرز تفکر داشته باشیم، و آیا به عقل درست در می آید، که خدائی که حاضر شود جان خود را در راه نجات ما فدا سازد و بعد هم برای هدایت، تقویت، تسلی و تعلیم ما، حاضر شود بوسیلۀ روحش در ما زندگی کند، مسبب تمام این مصائب بدانیم و از شکرگزاری او غافل بمانیم؟ اگر کلام خدا را به دقت مطالعه کنیم می بینیم که غرور شیطان سبب تمام این مصائب می باشد، که انجیل او را "صاحب قدرت موت" می خواند. بنابراین کسی نمی تواند صاحب این قدرت را به زیر بکشد مگر عیسی مسیح خداوند!
در انجیل می خوانیم: "از آنجا که این فرزندانِ خدا، انسان هستند و دارای گوشت و خون می باشند، او(مسیح) نیز گوشت و خون شد و به شکل انسان در آمد، زیرا فقط با انسان شدن می توانست جانش را در راه ما فدا کند و بمیرد و با مرگ و قیام خود، قدرت شیطان را نابود سازد" (عبرانیان ۲:۱۴). بلی تنها اوست که از آسمان آمد تا ما را از قدرت موت برهاند و در وقت مرگ، روح و روانِ ما را به آسمان ببرد دوم قرنتیان ۵:۸! برای بردنِ بدن ما، او با صدای شیپورِ خدا از آسمان نازل می شود ایمانداران چه مرده یا زنده را در ابرها ربوده تا او را در هوا ملاقات و همیشه با او بمانند (اول تسالونیکیان ۴:۱۵-۱۷)! بعد در بازگشت ثانوی او به همراه او خواهیم برگشت مکاشفه ۱۹ و هزار سال با مسیح سلطنت خواهیم کرد. مکاشفه ۲۰ بعد در آسمانی جدید زمینی جدید و شهر مقدسِ اورشلیمِ جدید، با خدا خواهیم بود. مکاشفه ۲۱.