"تا دم مرگ وفادار بمانید و من به شما تاج حیات را خواهم بخشید" (عیسی مسیح زنده و قیام کرده در مکاشفه ۲: ۱۰). در پی مقالۀ پیشین:
در کتاب مقدس می خوانیم: " سختیها را به منزلۀ تادیب تحمل کنید؛ خدا با شما همچون پسران رفتار می کند. زیرا کدام پسر است که پدرش او را تادیب نکند؟ اگر شما تادیب نشده اید، در حالی که همه از آن سهمی داشته اند، پس حرامزاده اید، نه فرزندان حقیقی، ... پدران ما کوتاه زمانی بنا بر صلاحدید خود، ما را تادیب کردند. امّا خدا برای خیریت خودمان ما را تادیب می کند تا در قدوسیت او سهیم شویم. هیچ تادیبی در حین انجام شدن، خوشایند نیست، بلکه دردناک است. امّا بعد برای کسانی که به وسیلۀ آن تربیت شده اند، میوۀ آرامش و پارسایی به بار می آورد" (عبرانیان ۱۲: ۷ - ۱۱). در نامۀ یعقوب می خوانیم: خوشا به حال کسی که در برابر وسوسه از پای در نیاید، زیرا وقتی آزموده شود تاج حیات را که خداوند به دوستداران خود وعده داده است خواهد گرفت. کسی که گرفتار وسوسه می شود نباید بگوید خداوند مرا به وسوسه انداخته است، چون خداوند از بدی مبرّاست و کسی را به وسوسه نمی اندازد.(یعقوب ۱: ۱۲- ۱۳).
در انجیل یوحنا باب ۴ می خوانیم، زن سامری تشنه بود و به چاه آب آمد تا تشنگی خود را سیراب سازد، عیسی مسیح تشنگی روحانی او را دید و آن را سیراب کرد. چگونه؟ با هدیه کردن آب حیات به او. و چنانکه در (یوحنا ۷: ۳۷) می بینیم آب حیات همان روح القدس است. ما هم ممکن است روحاً تشنه باشیم و ندانیم که تشنه هستیم باید پیش مسیح برویم. چگونه؟ ایمان بیاوریم که تنها اوست که جان خود را برای سیراب کردن تشنگی ما، بر روی صلیب داد. و از او بخواهیم تشنگی روحانی ما را با فرستادن روحش، هر روزه در ما، سیراب سازد. در (ارمیا ۲: ۱۳) خداوند می فرماید: قوم من، مرا که چشمۀ آب حیاتم ترک نموده برای خود حوضها کنده اند یعنی حوض های شکسته که آب را نگه ندارد. این چشمۀ آب حیات همان عیسی مسیح است که در یوحنا باب ۷ خواندیم. در داستانهای قدیم آمده که مردم دنبال چشمۀ آب حیات می گشتند تا از آن بنوشند و همیشه زنده بمانند. هم اکنون نیز زیادند که در این راه قدم بر می دارند غافل از اینکه عیسی مسیح که چشمۀ زندۀ آب حیات است در پایانِ باب آخرِ کتاب مقدس می فرماید: "ای تشنگان بیایید آب حیات را بپذیرید این بخششی است رایگان برای هر کس که طالب آن است."
متاسفانه برایِ اغلب ما این گفته (آب در دجله و ما تشنه لبان میگردیم) صدق می کند. در این صورت وظیفۀ هر یک از ماست که با دعا و با محبت خدا که در دل داریم، حقیقت فوق را با آنان در میان بگذاریم، و به چشمۀ آب حیات بوسیلۀ کلام خدا هدایت کنیم. در مورد دریافت تاج حیات، همان هدیۀ زندگی جاودانی که وعدۀ خداوند برای دوستداران خود می باشد، داستانی شنیدم که جوانی پیش یک معلم مشهور بایبل ستادی رفت و از او خواست برایش دعا کند تا صبر وتحملش بیشتر شود. معلم به او گفت دعا خواهم کرد تا مشکلات و سختیهای بیشتری در زندگی داشته باشی. جوان که دهانش از تعجب باز مانده بود گفت نه آقا من صبر و تحمل می خواهم نه مشکلات و سختیها. آن وقت معلم کتاب مقدس را باز کرد و اتفاقاً همان آیات که در مقالۀ پیشین در رومیان دیدیم با او در میان گذاشت (رومیان ۵: ۱- ۵).
بعضی هستند که صبر و تحملشان خدا را جلال نمی دهد. زیرا با کوچکترین ناراحتی و نارضایتی فوراً از کوره در می روند قهر می کنند و ایراد می گیرند. ولی بعضی هستند که در میان مشکلات و سختیها با صبر و تحملشان عدالت و نیکویی خدا را نشان می دهند زیرا در حالی که در رنج و عذاب هستند، از شادی درونی که از خداوند است قوت قلب می گیرند، و موجب جلال نامش می شوند. خدا این سختیها را برای کامل شدن ما بکار می گیرد. عیسی مسیح در (متی ۵: ۴۸) می فرماید: "کامل باشید چنانکه پدر شما که در آسمان است کامل است".هر ایماندار به مسیح وقتی که اراده اش را کلاً تسلیم ارادۀ مسیح که در کلامش مکشوف است کرد، با مسیح کامل می شود. البته این کار بسیار مشکل است و ممکن است زمان زیادی طول بکشد ولی نباید مایوس شد. زیرا همچنانکه مجسمه سازِ ماهر برای درآوردن پیکر دلخواهش از سنگ، وقت زیادی برای تراشیدن ناهمواریها صرف می کند، خدا با مهارت خارق العاده ای، ناراستی های ما را با زحمات و سختیها از ما دور می کند تا ما را به تدریج به شباهت مسیح درآورد.
در تمام این مراحل، ما باید صبر و حوصله و تحمل را پیشه خود سازیم و هرگز شکایت نکنیم بلکه با اعتماد کامل به خدا با شادمانی، او را اطاعت کنیم، و بدانیم که در این دنیا ایمان ما همیشه در معرض آزمایش قرار خواهد گرفت. خوشبختانه چنانکه دیدیم این آزمایش ها به نفع ما می باشند و کمک بزرگی در رشد روحانی ما خواهند شد اگر بطور صحیح با آنها برخورد کنیم. یعنی از خدا با تمام دل و جان بخواهیم به ما حکمت و قدرت و فهم بیشتر عطا فرماید تا بدانیم که چگونه این مشکلات را در زندگی خود برای جلال نام خدا بکار ببریم. برای این نباید ترس و شک را به خود راه دهیم زیرا خداوند حتماً جواب خواهد داد. در خاتمه باید بدانیم که در پس تمام این سختیها محرک همان محبت است. زیرا ما خدا را دوست داریم او ما را دوست دارد و می خواهد ما رشد کنیم زیرا بدون رشد روحانی یا تقدّس، هرگز نمی توانیم خدا را ببینیم (عبرانیان ۱۲: ۱۴). ما هم میخواهیم او در سختیهایِ ما جلال یابد. فراموش نکنیم انسان دودل که هم خدا را دوست دارد و هم دنیا، هرگز در روحانیت رشد نخواهد کرد تا خدا بوسیلۀ زندگی او جلال یابد. (متاسفانه اکثریتِ ما در این حالت هستیم.) نکتۀ بسیار، بسیار مهم، اینست که: "خداوند تاج حیات را به دوستداران خود وعده داده است". کدامند دوستداران خدا؟ پاسخِ مسیح: "شما دوستان من هستید اگر احکام مرا انجام دهید" (یوحنا ۱۵: ۱۴). در زیر فیض مسیح