دو سوال: گناه چیست؟ چرا باید بخشیده شود؟ در آیۀ اولِ باب اول کتاب مقدس، می خوانیم: "در ابتدا خدا آسمانها و زمین را آفرید." و در آیۀ آخر این باب می خوانیم: "و خدا هر چه ساخته بود دید و همانا بسیار نیکو بود" (پیدایش۱:۱). در باب دوم می خوانیم: "خداوند خدا آدم را امر فرموده گفت از همۀ درختان باغ بی ممانعت بخور اما از درختِ معرفتِ نیک و بد زنهار نخوری زیرا روزی که از آن خوردی هر آینه خواهی مرد" (پیدایش ۲:۱۷). شیطان همیشه حاضر و آماده است کار نیکویِ خداوند را مخدوش سازد! این امر حیاتیِ خدا در بارۀ اطاعت نکردن از قوانین او، نه تنها در تمام کتاب مقدس طنین انداز است، بلکه شالودۀ قوانین کشورهای متمدنِ جهان نیز بر آن استوار است. متاسفانه اغلب از این امر که خواست خدا برای رفاه و آسایش انسان و جلوگیری از افتادن به دام شیطان که گناه را به دنیا آورد، میباشد بی خبرند ولی کتاب مقدس گناه را، که همان پاسخِ سوالِ اول ما هم است، چنین خلاصه کرده است: "گناه چیزی نیست جز شکستن احکام خدا و رفتار کردن بر خلاف خواست او" (اول یوحنا ۳:۵).
در مورد سوال دوم، معلوم است که زیستن بر خلاف خواست قوانینِ کشورها جریمه، تنبیه و حتی مرگ به دنبال دارد! چه رسد به زیستن بر خلاف خواست قوانینِ خدا! که جریمۀ آن بیشتر از مرگ جسمانی تعیین شده و کتاب مقدس آن را چنین فاش کرده است: "مزد گناه موت است" (رومیان ۶:۲۳). موت همان مرگِ ثانوی است که در آن، در حالی که زنده هستیم، از خدا دور و تا به ابد در عذاب خواهیم بود! اینست پاسخ چرا در سوال دوم ما: برای اینکه از مرگ ثانوی و یاهلاکتِ ابدی که نتیجۀ گناه است نجات یابیم. این موت بقدری هولناک و سهمناک است که خداوند از محبّت عظیم خود حاضر شد به شکل انسان درآید و با مرگِ صلیب، این مزد گناه را به نیابت و بعوض ما بپردازد تا کسی که به این فداکاری بی نظیر ایمان آورد از اسارت گناه که مسیح می فرماید "هر که گناه می کند اسیر و بندهً گناه است"(یوحنا ۸:۳۴). آزاد سازد. غضب خدا همانند محبت او عظیم است! در انجیل در این باره می خوانیم، خریده شده ایم: "بخون گرانبها چون خون برۀ بیعیب وبیداغ یعنی خون مسیح" (اول پطرس ۱:۱۹). این آیه از ترجمه قدیم، اشتباه ترجمه شده، ترجمه صحیح آن چنین است: "بخون گرانبهایِ برۀ بیعیب و بیداغ یعنی مسیح" همان برۀ خدا که "گناه جهان را برمی دارد" (یوحنا ۱:۲۹). در ترجمۀ تفسیری کتاب مقدس این آیه چنین ترجمه شده "خون گرانبهای مسیح بود که همچون بره ای بی گناه و بی عیب قربانی شد." اشتباه است، زیرا برۀ بی گناه معنا و مفهومی ندارد.
در ترجمۀ کتاب مقدس به فارسی از این قبیل اشتباهات، زیاد دیده می شوند. در زیر به بعضی از آنها اشاره می کنیم: در مورد برۀ بی گناه در روش سابق، همیشه حیوان بی عیب را که سایه ای از انسان بی گناه(عیسی مسیح) بود برای پوشاندن گناه، قربانی می کردند. این رسم ادامه داشت تا روزی که مسیح بی گناه نه بخاطر پوشاندن، بلکه برای بخشیدن و پاک کردن گناهان ما بر روی صلیب قربانی شد.
در مورد قربانی کردن حیوانات معیوب، خداوند می فرماید: "و چون کور را برای قربانی می گذرانید آیا قبیح نیست؟ و چون لنگ یا بیماری را می گذرانید آیا قبیح نیست؟ آن را به حاکم خود هدیه بگذران آیا او از تو راضی خواهد شد یا ترا مقبول خواهد داشت؟ قول یهوه صبایوت این است"(ملاکی ۱:۸). آیا می دانیم که قربانی کردن از کجا سرچشمه گرفته است؟ در کتاب مقدس آمده: "ای خداوند ... چشمان تو پاکتر است از اینکه به بدی بنگری" (حبقوق ۱:۱۳). این بود وقتی که خداوند دید آدم و حوّا گناه کردند و دیگر نمی توانستند در حضور او بایستند، دلش بحال آنان سوخت و در صدد چاره بر آمد و می خوانیم: "خداوند خدا رختها برای آدم و زنش از پوست بساخت و ایشان را پوشانید"(پیدایش ۳:۳۱). ما چقدر باید سپاسگزار خداوند خدا باشیم که او بوسیله صلیب مسیح "ردایِ عدالت یا بیگناهیِ مسیح" را بر ما گناهکاران که به نقشه نجات او در مسیح ایمان می آوریم، می پوشاند تا بتوانیم در حضور او زانو بزنیم.
* در مورد خون پاک و ناپاک میدانیم که خون پاک و ناپاک معنا و مفهومی ندارد. در همین باب ۱۰عبرانیان، آخر آیۀ ۲۹ در ترجمۀ فارسی قدیم، آمده "خون عهدی را که به آن مقدس گردانیده شد ناپاک شمرد." و در ترجمۀ هزارۀ نو آمده "خون عهدی را که بدان تقدیس شده بود ناپاک شمرده." بکار بردنِ کلمۀ ناپاک در این دو ترجمه اشتباه است. می بایست بی ارزش ترجمه می شد. متاسفانه تنها در زبان فارسی است که این عبارات بکار برده شده اند که خواننده یا شنونده را از راه راست منحرف می سازند!
* در مورد گناه عیسی مسیح می فرماید گناه "از درون و دلِ انسان (روح)، بیرون می آید: چون افکار پلید، فساد جنسی، دزدی، قتل، زنا، طمع، بدخواهی، حیله، هرزگی، حسادت، تهمت، تکبر و حماقت" (مرقس ۷: ۲۱-۲۲). نه از خون که جسم است!