در کلام خدا می خوانیم: "ایمان، ضامن چیزهائی است که بدان امید داریم و برهان آنچه هنوز نمی بینیم" (عبرانیان ۱۱:۱).
ایمان به خدا آسان است، ولی اعتماد کامل به او کاریست بس دشوار! چرا؟ برای اینکه انسان معمولا راه سهل و آسان تکیه کردن بر احساسات را در پیش میگیرد تا راه دشوار اعتماد کردن بر خدا! در این صورت است که معمولا دلسوزی بحال خود، عصبانیت، تلخی نسبت به خدا و دیگران، و حتی بی ایمانی در قلب انسان رخنه کرده، او را از بهره گیری از برکات خدا باز می دارد.
در مشکلات، اعتماد کردن بر خدا به ندرت در ما دیده می شود. سیستم دنیا، طبیعت کهنه و شیطان همهبر ضدِ ایمان به خدا کار می کنند! اگر در مواقعی که احساس می کنیم که باید بر خدا توکل کنیم، قدرتهای فوق با تمام قوای خود بر ما می تازند تا ما را از داشتن چنین احساسی باز دارند. اعتماد با بکار بردنِ احساسات بوجود نمی آید بلکه کشمکشی است که مربوط به ارادۀ ما است. بدون بکارگرفتنِ ارادۀ خوددر اعتماد کردن بر خدا، حتماً مشکوک و بد بین بار خواهیم آمد که متاسفانه این حالت منجر به احساسِ ترس، دلهره، یاس و ناامیدی خواهد شد.
بعضی اوقات مشکل ترین قسمت از اعتماد کردن بر خدا، انتظار کشیدن برای دیدن نتیجه است. برای رفع این مشکل به کلام خدا، تنها کتابی که در آن برای هر مشکل راه حلی وجود دارد، مراجعه می کنیم و در آن می خوانیم: "برای خداوند منتظر باش و قوی شو، و دلت را تقویت خواهد داد. بلی منتظر خداوند باش" (مزمور ۲۷ :۱۴). وقتی احساس می کنیم خدا از ما دور است، این الهام کلام خدا را بخاطر بیاوریم: "همواره دلگرمیم. ... زیرا با ایمان زندگی می کنیم نه با دیدار" (دوم قرنتیان ۵ :۶-۷).همچنین بر این قول خداوند تکیه کنیم که می فرماید: "تو را هرگز رها نکنم و تو را ترک نخواهم نمود" (عبرانیان ۱۳: ۵).
خدا را شکر که او قبل از بنیاد عالم از مشکلات ما با خبر بود و راه علاجی با فرستادن عیسی مسیح به این دنیا مهیا فرموده است. وقتی که به مسیح ایمان می آوریم، با هدایت روح او کلام خدا را می فهمیم، به دل می گیریم، بیاد می آوریم و با قدرتِ همان روح، مفهوم آن را در زندگیِ خود به کار می بندیم.