خداوند در کتابِ ارمیای نبی، به ما می فرماید : ۱"شما هر کدام از راه زشت خود بازگشت نمایید و راهها و اعمال خود را اصلاح کنید."(ارمیا ۱۸:۱۱). ۲"فکرهائی برای شما دارم فکرهای سلامتی نه بدی تا شما را در آخرت امید بخشم."( ارمیا ۲۹:۱۱). در کلام خدا می خوانیم:"آیا او (خدا) سخنی گفته باشد و نکند. یا چیزی فرموده باشد و استوار ننماید" (سفر اعداد ۲۳:۱۹). همچنین:"از جمیع سخنان نیکوئی که خداوند به خاندان اسرائیل گفته بود سخنی بر زمین نیفتاد بلکه همه واقع شد" (یوشع ۲۱:۴۵). کسی نمی تواند مفهوم آیۀ ۱ را در زندگی خود تحقق بخشد. مسیح با مرگ بر صلیب آن را ممکن ساخت! تا ما با ایمانِ به او، فکرهایِ خدا در آیۀ ۲ را، به امیدِ رسیدن به جلال خدا (کولسیان ۱:۲۷)! باور کنیم.
در مقایسۀ آیات ۱ و ۲ تفاوت فاحشی بین زندگی دنیوی و زندگیِ مسیحی وار یعنی زندگیِ تازه ای که با ایمان به مسیحِ زنده به وسیلۀ روح القدس در ما بوجود می آید، می بینیم. اگر به یاد می آوریم، خدا از قبل در باره این مقایسه هشدار داده بود: "امروز آسمان و زمین را بر شما شاهد می آورم که حیات و موت و برکت و لعنت را پیش روی تو گذاشتم پس حیات را برگزین" (سفر تثنیه ۳۰:۱۹). خدا از ما میخواهد عنانِ زندگی خود را کلا به دستان پر توان او بسپاریم و "بدنهای خود را مانند قربانی زنده و مقدس به خدا تقدیم کنیم" (رومیان ۱۲:۱). آیا مانند قربانی زنده و مقدس، شباهتِ زندگیِ مسیح را بر دل داریم؟ آیا این زندگی کوتاه و پر درد و رنجِ خود را که بقول سراینده مزمور۹۰، ممکن است "هر آن بسَر آید" با خردمندی و امید زنده و با تکیه بر وعده های خدا در کتاب مقدس سپری می سازیم؟ متاسفانه بیشتر در بارۀ آیۀ ۲ وعظ می شنویم، بدون در نظر گرفتنِ مفهوم آیۀ ۱ که سنگ بنایِ آیۀ ۲ است! در کلام خدا پیشگوییِهای زیادی در بارۀ وضع فعلی دنیا هست که وقوع می یابند که به۲ تا اشاره می کنیم: اولی را در (رسالۀ دوم تیموتاوُس ۳:۱-۷) می یابیم که چنانکه می بینیم هم اکنون به حقیقت پیوسته است! دومی را در همین رساله باب ۴ آیۀ ۳ می یابیم، که آن هم متاسفانه در زندگیِ امروزه کاملا مشهود است!
امر خداوند پاک است و چشم را روشن می کند." (مزمور ۱۹:۸). در انجیل می خوانیم: "خدای این عصر ذهنهای بی ایمانان را کور کرده تا نور انجیل جلال مسیح را که تصویر خدا است، نبینند" (دوم قرنتیان ۴:۴). بارها این حقیقت از کلام خدا در گفت وگو با بی ایمانان به ثبوت می رسد. آنان می گویند: کتاب مقدس را خوانده و یا شنیده ایم، ولی چیزی عایدمان نشده است. چرا؟ برای اینکه در آیه فوق دیدیم، شیطان ذهنهای آنان را کور کرده تا حقیقت کلام خدا را درک نکنند. بنابراین، شخص بی ایمان هر قدر بکوشد آنچه را خدا در کلامش مکشوف کرده است بفهمد، موفق نخواهد شد. مگر اینکه روح القدس ذهن یا چشم روحانی او را روشن کند. چگونه؟ : وقتی کسی که ایمان ندارد، از صمیم قلب شروع به مطالعه کتاب مقدس می نماید، کوری روحانی او برداشته می شود. تعصب، فلسفه انسانی، "استدلالها و هر ادعای تکبرآمیز که در برابر شناخت خدا قد علم کرده کنار گذاشته می شود". چرا؟ زیرا "کشف کلام خدا نور می بخشد" (مزمور ۱۱۹:۱۳۰). چندی پیش کسی که تازه ایمان آورده بود می گفت: سالها بود که درباره خدا می دانستم، ولی تا وقتی که بطور جدی کتاب مقدس را نخواندم، نتوانستم خود را به عیسی مسیح تسلیم نمایم، کلام خدا مرا قانع کرد که بدون مسیح گمراه هستم. آن وقت با گریه و زاری و با فریاد بلند از مسیح خواستم تا مرا نجات بدهد. او آواز مرا شنید و به قول حضرت داود در مزمور چهلم، "مرا از چاه هلاکت و از گل لجن بیرون کشید"!
یک نوع کوری دیگر است که در اکثر مردان خدا دیده می شود، و آن همان نا باوری، کم ایمانی و یا مشکوک بودن می باشد. نمونه ای از این نوع کوری را در کتاب دوم پادشاهان باب ششم می بینیم که وقتی خدمتکار الیشع می بیند شهر بوسیله قشون عظیمی با ارابه ها و اسبان فراوان محاصره شده است تا الیشع را دستگیر کنند، با عجله نزد الیشع برمی گردد و فریاد می زند: "ای سرورم، چه کنیم؟ " الیشع به او می گوید: "نترس! قوای ما از قوای آنها بزرگتر است"! و آنگاه چنین دعا می کند "ای خداوند، چشمان او را باز کن تا ببیند". خداوند چشمان خدمتکار الیشع را باز می کند و او می بیند که کوههای اطراف پر از اسبان و ارابه های آتشین است! شفای هر دو نوع کوری، اعتماد به و اطاعت از کلام خدا است که آن غذای روحانی افکار، احساسات و اراده ما می گردد و فکر مسیح را دارا می شویم. (اول قرنتیان ۲:۱۶). "فرائض خداوند راست (صحیح) است و دل را شاد می سازد." (مزمور ۱۹:۸).
آیا می دانیم که سّر قلب شادمان در بجا آوردن فرایض خداوند است؟ در کلام خدا می خوانیم: "آنچه به من تاب و تحمل می دهد، کلام توست که خوراک روح گرسنه من است! کلام تو دل اندوهگین مرا شاد و خرم می سازد" (ارمیا ۱۵:۱۶). می دانیم که فرائض بگونه ای مسئولیت در بر دارند، یعنی از واجبات هستند. طبیعت سرکش انسان معمولا با اطاعت فرائض میانه خوبی ندارد و در بجا آوردن آنها سهل انگاری می کند. اینست که "همه ما فرائض خدا را شکسته ایم و از جلال خدا کوتاه می آئیم." (رومیان ۳:۲۳). در مسیحیت اجرای فرایض جای مخصوص خود دارند. عیسی مسیح که سرمشق ما می باشد به خدا می گوید: "در بجا آوردن اراده تو ای خدای من رغبت می دارم" (مزمور ۴۰:۸).می دانیم که اراده خدا برای او فدا کردن جانش بر صلیب بود! پولس رسول هم که در اطاعت از فرائض خدا شادمان بود، به مسیحیان فیلیپی چنین می نویسد: "حتی اگر لازم باشد، حاضرم آخرین قطره خون خود را برای حفظ ایمانتان بریزم ... و در راه شما فدا شوم. من از این کار، شادی خواهم نمود و شما را در شادی خود شریک خواهم ساخت (فیلیپیان ۲:۱۷). ما هم که روح القدس را در خود داریم می توانیم مانند پولس رسول در اطاعت از فرائض خدا شادمان شویم، زیرا اطاعت از اراده خدا همیشه با برکت و شادی همراه می باشد.
حقیقت این است که، وقتی عیسی مسیح (هدیه خداوند به کسانی است که او را به عنوان مولا، نجات دهنده از گناه و صاحب حیات جاودان به قلب خود بپذیرند) را مولا و منجی خود دانستیم و با پشیمانی از گناهان و توبه از آنها، زندگی خود را به دستهای سوراخ شده اش بر صلیب به خاطر ما، سپردیم و بدنهای خود را همچون قربانی زنده و مقدس و پسندیده خدا که عبادت روحانی ما است به او تقدیم کردیم (رومیان ۱۲:۱) آناً یک نوع شادی و خوشحالی در خود احساس خواهیم کرد. اگر این تصمیم حیاتی را با شنیدن کلام خدا و از روی میل گرفته باشیم، شادی ما وصف ناپذیر و پر جلال خواهد بود زیرا به قول کلام خدا، "غایت ایمان خویش یعنی نجات جان هایمان را می یابیم" (اول پطرس ۱:۹). این نوع شادی همان "شادی عظیم" است که مژده آن را فرشته خداوند در شب تولد مسیح به دنیا اعلام کرد. شادی "وصف ناپذیر و پر جلال" نصیب کسانی میشود که ایمان آورند: عیسی مسیح از طرف خدا به این دنیا فرستاده شد تا "با قربانی خود گناه را محو سازد." (عبرانیان ۹:۲۶)، کتاب مقدس را راست بدانند مطابق تعالیم آن زندگی کنند! "شهادات خداوند قابل اعتماد است و به ساده دلان حکمت می بخشد." (مزمور ۱۹:۷). شهادات خداوند همان پیشگوئیها، وعده ها و اخطارهایی است که برای آگاهی، تسلی، اطمینان و محافظت همه در کتاب مقدس بشارت داده شده اند، تا با خواندن و یا شنیدن آنها حکمت یابیم و "در این عمر کوتاه با خردمندی زندگی کنیم" (مزمور ۹۰:۱۲). درخشان ترین پیشگوئیهای کتاب مقدس، درباره تولد، مرگ و رستاخیز عیسی مسیح شده اند که همه به انجام رسیده اند. در این کتاب، پیشگوئیهای درخشان بیشتری درباره ظهور ثانوی مسیح دیده می شوند که به زودی به انجام خواهند رسید! در این نوشته تنها به چند نمونه از این پیشگوئیها اشاره می کنیم:
†- تولد مسیح: (اشعیا ۷:۱۴) – (اشعیا ۹:۶) – (میکاه نبی ۵:۲).
†- مرگ و قیام مسیح: (اشعیا باب ۵۳).
†- خرابی شهر اورشلیم و به خاک و خون کشیدن ساکنین آن: عیسی مسیح در (لوقا ۱۹:۴۱-۴۴) محاصره و خرابی شهر اورشلیم را پیشگوئی میکند و می فرماید که در آن "سنگ بر سنگ برجا نخواهند گذاشت." در تاریخ می خوانیم که در سال هفتاد میلادی این پیشگوئی مسیح، به انجام رسید. شهر اورشلیم را به لشگرها محاصره کردند و به آتش سوزاندند. سربازان برای یافتن طلای ذوب شده در لابلای سنگها، سنگی بر سنگ بر جا نگذاشتند! از انجام یافتن این پیشگوئیها، و پیشگویی های زیاد دیگر که به انجام رسیده اند، پی می بریم که آنچه در کلام خدا به رشته تحریر درآمده است نه تنها قابل اعتماد است بلکه کلاً از الهام روح القدس می باشد. بنابراین، پیشگویی های دیگر که درباره ظهور ثانوی عیسی مسیح در کتاب مقدس شده اند حتماً به زودی به انجام خواهند رسید. در این جا به ظهور ثانوی مسیح اشاره میکنیم : (متی ۲۷:۳۹) – (دوم تسالونیکیان ۱:۶-۱۰) – (اعمال رسولان ۱:۱۰-۱۱).
وعده های کتاب مقدس قابل اعتماد اند. ایماندار به مسیح با اعتماد بر وعده های کلام خدا، تسلی و اطمینان پیدا می کند. چرا؟ زیرا: "خدا هر چه را که برای زندگی خداپسندانه نیاز دارد به او داده و به واسطه اینها، وعده های عظیم خود را به او بخشیده تا شریک طبیعت او (هم فکر با خدا) شده، از فسادی که در نتیجه امیال نفسانی در دنیا وجود دارد، رهائی یابد". (خلاصه ای از آیات دوم پطرس ۱:۱-۴). وعده های کلام خدا موقعی ارزش دارند که به آنها اعتماد کنیم، خود را تسلیم وعده دهنده نمائیم و "امیدی را که به آن معترفیم همچنان استوار نگاه داریم، زیرا وعده دهنده امین است" (عبرانیان ۱۰:۲۳). بر خلاف آنچه شخص دنیوی می گوید که: "تا نبینم ایمان نخواهم آورد"، ما باید به خدا گوش دهیم که می فرماید: "ایمان آور، به تو نشان خواهم داد"! وعده های کلام راستین و قابل اعتماد خدا یعنی کتاب مقدس، همیشه صحیح، استوار و پابرجا می باشند. چرا؟ "زیرا همه وعده های خدا در مسیح "آری" است و به همین جهت در اوست که ما "آمین" رابر زبان می آوریم، تا خدا جلال ابد" (دوم قرنتیان ۱:۲۰). اخطارهای کتاب مقدس قابل اعتماد هستند. در کلام خدا بارها شاهد به انجام رسیدن اخطارهای خداوند می باشیم. او بارها و بارها بوسیله پیامبران به قوم خود اخطار داد که اگر از گناهان خود توبه نکنند پراکنده خواهند شد. آنان نه تنها گوش ندادند، بلکه به این اخطار دیگر کلام خدا که: "گناه شما، شما را در خواهد گرفت" (اعداد ۳۲:۲۳).توجه نکردند، عقوبت گناه خود را یافتند، و خدا آنان را پراکنده ساخت. کاش در این دقایق که مشغول مطالعه این نوشته هستیم، ازخدا فیض بیابیم و به این آخرین اخطار عیسی مسیح گوش فرا داریم و روزانه از گناهان بسیار خود به قدرت روح او که در ما است توبه نمائیم. (ردای خود را بشوییم): "اینک به زودی می آیم و پاداش من با من است تا به هرکس بر حسب اعمالش جزا دهم. من "الف" و "ی"، اول و آخر، و ابتدا و انتها هستم". خوشا به حال آنان که ردای خود را می شویند تا حق دسترسی به درخت حیات را پیدا کنند و بتوانند به دروازه های شهر داخل شوند" (مکاشفه ۲۲:۱۲-۱۴).
احکام خداوند از طلای ناب مرغوب تر و از عسل خالص شیرین تر است (مزمور ۱۹:۱۰) می دانیم که زندگی گناه آلود هرگز رضایت خاطر انسان را کاملا فراهم نمی سازد، بلکه بیشتر از پیش او را در رسیدن به آرزوهای دلش سرگردان و بی هدف باقی می گذارد! هر کسی که با کلام خدا آشنائی دارد می داند که "فقط کلام خداست که می تواند نیاز درونی انسان را برآورده سازد" (متی ۴:۴). دو چیز هست که انسان بیشتر از هر چیز دیگر در فکر به دست آوردن آنها می باشد! یکی از آنها پول و ثروت است که در آیه به عنوان طلا ذکر شده است. می دانیم که داشتن پول، خرج و سرمایه گذاری آن هیچ گناهی ندارد. آنچه انسان را به گناه می کشاند اینست که پول در تصمیمات زندگی او رخنه کند و زندگی او را کنترل نماید که در این صورت احساس خواهد کرد که هرگز بقدر کافی ندارد و هرگز هم از داشتن پول، ثروت، مال و منال سیر نخواهد شد! دیگری بی عفتی یا رابطه نامشروع جنسی است که در آیه به عنوان شیرین تر از عسل آمده است. این غریزه، چنانکه دیده می شود قدرت دارد انسان را وسوسه نماید، تحت تاثیر قرار دهد، به دام خود گرفتار سازد و در آخر جز تلخی، درد و شرمساری چیزی برای او باقی نگذارد! این گناه فریبنده، هر چند در ابتدا ممکن است برای مدتی کوتاه، شیرین تر از عسل باشد ولی موقتی بوده ، دوامی نخواهد داشت و هرگز هم انسان را سیر نمی سازد. کلام خدا درباره این گناه خانمان سوز بارها هشدار می دهد. برای نمونه: "هر که با شهوت به زنی (مردی) بنگرد، همان دم در دل خود با او زنا کرده است" (متی ۵:۲۸). و: "خدا بی عفتان و زنا کاران را مجازات خواهد کرد" (عبرانیان ۱۳:۴). هیچ چیزی که انسان برای رضایت خاطر، سیری و خوشحالی خود به دست می آورد نمی تواند آرزوهای دل او را برآورده سازد و خلائی را که خداوند در روح و روان او به شکل خود بوجود آورده است پر نماید، مگر اینکه با شنیدن از کلام خدا، بوسیله روح القدس مجاب شود که گناهکار است و می باید از گناه نا باوری و گناهان ناشی از آن توبه نماید و به این مژده که: "مسیح عیسی که همذات با خدا است، ... به شباهت آدمیان در آمد" (فیلیپیان ۲:۵-۷). تا جان خود را برای پر کردن این خلاء روح و روان انسان بر روی صلیب فدا سازد، ایمان آورد و از سخنان او که "روح و حیات است" (یوحنا ۶:۶۳). اطاعت نماید!
"احکام خداوند (شریعت) کامل است و جان را تازه می سازد" (مزمور ۱۹:۷). تنها راه برگرداندن مسیر زندگی خود بسوی آسمان، تاثیر کلام خدا بر دل (افکار، احساسات و اراده) ما می باشد. به عبارتی دیگر، اگر ایمان به آنچه خدا در کلامش بر ما مکشوف فرموده است در زندگی به عمل درآید، مسیر زندگی ما بسوی آسمان تغییر می یابد! در کتاب مقدس درباره این ایمان میخوانیم: "ایمان از شنیدن پیام سرچشمه می گیرد و شنیدن پیام، از طریق کلام مسیح میّسر می شود" (رومیان ۱۰:۱۷). باید دانست که این گونه ایمان ما را با عیسی مسیح آشنا می سازد و موجب می شود که در دعا به حضور او برویم و از او درخواست کنیم تا ما را نجات بخشد (روح و روانی تازه در ما بیافریند). عیسی مسیح به سران یهود در این باره فرمود: "شما کتب مقدس را به دقت بررسی کنید، زیرا می پندارید به واسطه آن حیات جاویدان دارید، حال آنکه همین کتابها بر من شهادت می دهند. اما نمی خواهید پیش من آیید تا حیات یابید" (یوحنا ۵:۳۹-۴۰). مفهوم واقعی حیات یافتن، زنده شدن از مرگ است که در اینجا منظور مرگ روحانی یا هلاکت است. مرگ روحانی، جدائی از خداوند و نداشتن رابطه روحانی شخصی با او می باشد، که در نتیجه وجود گناه در انسان بوجود می آید.
در کتاب مقدس بارها از دادن جان تازه، یا تولد تازه در روح و روان، بوسیله خداوند، سخن به میان رفته است. سراینده مزمور در دعا به خدا چنین می سراید: "احکامت را هرگز فراموش نخواهم کرد، زیرا به وسیله (اطاعت) آنها مرا حیات بخشیدی" (مزمور ۱۱۹:۹۳). یعنی مرا از مرگ روحانی برخیزانیدی و روح و روان تازه عطا کردی. کسانی که می گویند تولد تازه دارند ولی شخصیت آنان تغییر نکرده، از روی احساسات این ادعا را می کنند. زیرا نسبت به زندگی سابق خود، به قول حضرت داود "چاه هلاکت و گل لجن" (مزمور ۴۰:۲)، نمرده اند و حیات را نیافته اند! بلی احکام خداوند کامل است، اگر آنها را بطور کامل بجا آوریم، خداوند ما را از مرگ روحانی زنده خواهد ساخت و حیات جاودان عطا خواهد فرمود. کلام خدا ما را از لغزش باز می دارد (مزمور ۱۱۹:۱۶۵)، هدایت می کند (مزمور ۱۱۹:۱۰۵). برای دلسردان و لغزش یافتگان شفا است (مزمور ۱۱۹:۶۷)، ساده دلان را تعلیم می دهد (مزمور ۱۱۹:۶۶). کلام خدا قابل اعتماد، بالاترین مرجع داوری و تنها راه بی انتهای ایمان است. همراه سراینده مزمور چنین دعا کنیم: "برای هر کمالی انتهائی دیدم، اما کلام تو کامل و بی انتها است" (مزمور ۱۱۹:۹۶).