مفهوم "راه و راستی و حیات" چیست؟ عیسی مسیح در شبی که او را تسلیم کردند به شاگردانش فرمود: "فرزندان عزیز، اندک زمانی دیگر با شما هستم. مرا خواهید جست و همانگونه که به یهودیان گفتم، اکنون به شما می گویم که آنجا که من می روم، شما نمی توانید آمد". حتماً شاگردان از این گفته مسیح خیلی مضطرب شدند که شمعون پطرس از او پرسید: "سرور من کجا می روی؟" (یوحنا ۱۳: ۳۶). در باب بعدی می خوانیم که مسیح به شاگردان و امروز به هر یک از ما دلداری می دهد و می فرماید: "دل شما مضطرب نباشد. به خدا ایمان داشته باشید به من نیز ایمان داشته باشید. در خانه پدر من منزل بسیار است، و گرنه به شما می گفتم. می روم تا مکانی برای شما آماده کنم ... باز می آیم و شما را نزد خود می برم، تا هر جا که من هستم شما نیز باشید. جائی که من می روم راهش را می دانید. توما به او گفت: "ما حتی نمی دانیم به کجا می روی، پس چگونه می توانیم راه را بدانیم؟" عیسی به او گفت: "من راه وراستی و حیات هستم " (یوحنا ۱۴: ۶).
عجیب نیست؟ هر چند شاگردان مسیح شنیدند که او فرمود که به خانه پدر یعنی بهشت می رود و باز می آید، ولی سخنان او را درک نکردند. همچنین عجیب نیست، اگر ما که مشتاق درک حقایق آسمانی کلام خدا هستیم، از اینگونه سوالات داشته باشیم و یا حتی مشکوک شویم! مشکوک بودن گناه نیست، ولی در پی یافتن حقیقت نبودن گناه است! چرا شاگردان مسیح که در پی یافتن حقیقت بودند نتوانستند حقیقت را درک کنند؟ برای اینکه هنوز روح القدس بر آنان نازل نشده بود تا چشمان دل آنان را برای درک حقیقت روشن سازد. ولی مسیح که قول داده بود هرگز آنان را ترک نخواهد کرد، در کنارشان بود و به سوالاتشان پاسخ می داد. بعد از برخاستن از مردگان نیز، "ذهن ایشان را روشن ساخت تا بتوانند کتب مقدس را درک کنند" (لوقا ۲۴ :۴۵). تا روزی که روح القدس بر آنان نزول کرد (اعمال رسولان ۲ :۱-۴). بعد از آن، روح القدس بر کسانی که به عیسی مسیح ایمان می آورند و از او پیروی می .کنند نازل می شود.
اکنون با هدایت همان روح، به سوال فوق بطور مختصر پاسخ می دهیم: منظور از راه، رابطه روحانی با خدا بوسیله ایمان به مسیح، منظور از راستی، اعتماد بر سخنانِ مسیح و منظور از حیات، زندگیِ تازه است. این زندگیِ تازه، نو شدنی است، که با شنیدن و یا مطالۀ دقیق کتاب مقدس، به تدریج رشد می کند و ما را به شباهت مسیح در می آورد (رومیان ۸ : ۲۹). تا روزی برسد، که مسیح ما را زنده، و یا خوابیده به همراه خود به آسمان برُباید و همیشه با او بمانیم (اول تسالونیکیان ۴: ۱۳- ۸ ۱)
در زیر فیض مسیح.