سوال - کسی که مژدۀ نجات را نشنیده و در انجیل هم نخوانده، در آخر چه حال و عاقبتی خواهد داشت؟ باب دوم رومیان را دقیقاً مطالعه نماییم؟ پاسخ: "غضب خدا از آسمان بر هر گونه گناه و شرارت مردمی نازل می شود که زندگی شرارت آمیزشان مانع شناساییِ حقیقت است. خدا آنان را مجازات می کند و این کار بر حق است، زیرا آنچه آدمیان در بارۀ خدا می توانند بدانند، بر آنها آشکار است زیرا خدا آن را در پیش چشمشان قرار داده است. از زمان آفرینش دنیا صفات نادیدنیِ او یعنی قدرت ازلی و الوهیت او در چیزهایی که آفریده است، به روشنی مشاهده می شود و از این رو، آنها ابداً عذری ندارند " (رومیان ۱ :۱۹-۲۰). "اشخاص فوق الذکر در عمق وجدانشان خوب را از بد تشخیص می دهند و در حقیقت قانونهای خدا در وجدانشان نوشته شده است. بنابراین، این چنین اشخاص همانند اشخاصی که کلام خدا و قوانین نوشته خدا را دارند، اگر به آنچه می دانند اطاعت نکنند نجات نخواهند یافت زیرا هدیه مجانی خدا از آن کسانی است که قوانین را که بطرق فوق الذکر بر آنان کشف شده است اجرا نمایند" (رومیان ۲ :۱۲-۱۶).
سوال - تکلیف کسی که ایمان ندارد ولی کارهای خوب انجام می دهد چیست؟ پاسخ: "کارهای نیکِ ما مانند پارچۀ کهنه و کثیف می باشند زیرا جمیع ما مثل شخصِ نجس شده ایم" (اشعیا ۶۴ :۶). و: "مرد عادلی در دنیا نیست که نیکوئی ورزد و هیچ خطا نکند" (جامعه ۷ :۲۰). از مفهوم این آیات چنین بر می آید که انسان قادر نیست به تنهائی کار خوبی که مورد پسند خدا باشد انجام دهد. زیرا کارهای نیک انسان بدون فیض خدا، آلوده به گناه است. (فیض به معنیِ یاریِ خداوند برای ما که ارزش دریافت آن را نداشتیم ولی در دلهای بسته وارد نمی شود) این فیض را تنها عیسی مسیح می تواند عطا فرماید. زیرا: "شریعت بوسیلۀ موسی عطا شد، اما فیض و راستی توسط عیسی مسیح آمد" (یوحنا ۱: ۱۷). و، مسیح می فرماید: "جدا از من، هیچ نمی توانید کرد" (یوحنا ۱۵ :۵). در جایی دیگر، خدا می فرماید: همه گناه کرده اند، هیچ کس نتوانسته است به آن کمال مطلوبی برسد که خدا از انسان انتظار دارد" (رومیان ۳: ۲۳). و در جایی دیگر: "مزد گناه موت است" (رومیان ۶: ۲۳). بنابراین، کسی که به مسیح ایمان ندارد، اگر در این دنیا چاره ای برای گناه خود نجوید راهیِ هلاکت است و این تنها چاره همان ایمان به مسیح، زیستن با او، برای او، بوسیلۀ مطالعۀ روزانۀ کلام او و با هدایت روح او میّسر است و بس! زیرا: ( اگر کارهای نیک ما موجب نجات ما می شد، دیگر لازم نبود عیسی مسیح به این دنیا بیاید!) در سرود نامۀ فارسی سرودی داریم که مفهومش زیستن با مسیح در "کلامش" می باشد. چند سال پیش این سرود را با خوشحالی تمام می خواندیم. ولی حالا می فهمیم که منظور، شادی در قاب است که مسیح در تولدش به دنیا آورد! :
قلبم شاد است چون با عیسی راه روم
بر نامش جلال باد چون با وی همی روم
قلبم شاد است چون با عیسی راه روم
هر روزه با خداوند راه روم
بند گردان
هللویا با خداوند راه روم بر نامش جلال باد چون با وی همی روم
هللویا با خداوند راه روم هر روزه با خداوند راه روم
شیطان مغلوب چون با عیسی راه روم
بر نامش جلال باد چون با وی همی روم
شیطان مغلوب چون با عیسی راه روم
هر روزه با خداوند راه روم
دقّت: اگر قلب از شادیِ خداوند پُر باشد دیگر جایی برای ریشۀ گناه اول یوحنا ۲: ۱۶ در قلب نخواهیم داشت . در زیر فیض مسیح!