مفهوم "راه و راستی و حیات" چیست؟ عیسی مسیح در شبی که او را تسلیم کردند به شاگردانش فرمود: "فرزندان عزیز، اندک زمانی دیگر با شما هستم. مرا خواهید جست و همانگونه که به یهودیان گفتم، اکنون به شما می گویم که آنجا که من می روم، شما نمی توانید آمد". حتماً شاگردان از این گفته مسیح خیلی مضطرب شدند که  شمعون پطرس از او پرسید: "سرور من کجا می روی؟" (یوحنا ۱۳: ۳۶). در باب بعدی می خوانیم که مسیح به شاگردان و امروز به هر یک از ما دلداری می دهد و می فرماید: "دل شما مضطرب نباشد. به خدا ایمان داشته باشید به من نیز ایمان داشته باشید. در خانه پدر من منزل بسیار است، و گرنه به شما می گفتم. می روم تا مکانی برای شما آماده کنم ... باز می آیم و شما را نزد خود می برم، تا هر جا که من هستم شما نیز باشید. جائی که من می روم راهش را می دانید. توما به او گفت: "ما حتی نمی دانیم به کجا می روی، پس چگونه می توانیم راه را بدانیم؟" عیسی به او گفت: "من راه وراستی و حیات هستم " (یوحنا ۱۴: ۶).

عجیب نیست؟ هر چند شاگردان مسیح شنیدند که او فرمود که به خانه پدر یعنی بهشت می رود و باز می آید، ولی سخنان او را درک نکردند. همچنین عجیب نیست، اگر ما که مشتاق درک حقایق آسمانی کلام خدا هستیم، از اینگونه سوالات داشته باشیم و یا حتی مشکوک شویم! مشکوک بودن گناه نیست، ولی در پی یافتن حقیقت نبودن گناه است! چرا شاگردان مسیح که در پی یافتن حقیقت بودند نتوانستند حقیقت را درک کنند؟ برای اینکه هنوز روح القدس بر آنان نازل نشده بود تا چشمان دل آنان را برای درک حقیقت روشن سازد. ولی مسیح که قول داده بود هرگز آنان را ترک نخواهد کرد، در کنارشان بود و به سوالاتشان پاسخ می داد. بعد از برخاستن از مردگان نیز، "ذهن ایشان را روشن ساخت تا بتوانند کتب مقدس را درک کنند" (لوقا ۲۴ :۴۵). تا روزی که روح القدس بر آنان نزول کرد (اعمال رسولان ۲ :۱-۴). بعد از آن، روح القدس بر کسانی که به عیسی مسیح ایمان می آورند و از او پیروی می .کنند نازل می شود.

اکنون با هدایت همان روح، به سوال فوق بطور مختصر پاسخ می دهیم: منظور از راه، رابطه روحانی با خدا بوسیله ایمان به مسیح، منظور از راستی، اعتماد بر سخنانِ مسیح و منظور از حیات، زندگیِ تازه است. این زندگیِ تازه، نو شدنی است، که با شنیدن و یا مطالۀ دقیق کتاب مقدس، به تدریج رشد می کند و ما را به شباهت مسیح در می آورد (رومیان ۸ : ۲۹). تا روزی برسد، که مسیح ما را زنده، و یا خوابیده به همراه خود به آسمان برُباید و همیشه  با او بمانیم (اول تسالونیکیان ۴: ۱۳- ۸ ۱)

 در زیر فیض مسیح.

"بیایید تلاش کنیم تا خداوند را بشناسیم!” (هوشع ۶:۳). می دانیم روح خدا که کلام خدا را الهام کرده همیشه بوسیلهً کلام خدا ما را هدایت می کند. زیرا تنها کلام خدا است که حقیقتِ خداوندی را مکشوف می سازد و موجب تغییر درونی و رشد روحانیِ ما می شود! اگر آیات  زیر از کلام خدا قسمتی از غذای روحانیِ روزانۀ ما باشند، حتماً بوسیلۀ روح القدس ما را در شناخت بیشتر خدا هدایت خواهند کرد:

†- مسیح می فرماید: "نزد من آئید و من به شما آرامش خواهم داد" (متی ۱۱:۲۸).

†- در انجیل میخوانیم: "کسانی که بر طبق خواهش های نفس زندگی می کنند، همیشه در فکر چیزهای نفسانی هستند ولی کسانی که مطیع روح خدا هستند، در فکر چیزهای روحانی می باشند.   عاقبتِ دلبستگی به امور نفسانی مرگ و عاقبت پیروی از امور روحانی، حیات و آرامش است. زیرا دلبستگی به امور نفسانی، دشمنی با خداست. چنین شخصی از شریعت خدا اطاعت نمی کند و در واقع نمی تواند اطاعت نماید. بنابراین انسانهای نفسانی نمی توانند خدا را خشنود سازند" (رومیان  ۸: ۵ -۷).  

 †- پولس رسول با الهام از روحِ خدا می نویسد: "بدنهای خود را همچون قربانیِ زنده و مقدس و پسندیدۀ خدا، به او تقدیم کنید" (رومیان ۱۲:۱).

†-عیسی مسیح می فرماید: "خوشا بحال گرسنگان و تشنگان عدالت (پارسایی) زیرا ایشان سیر خواهند شد" (متی ۵:۶).

†- "خدا ... اکنون به همه مردمان در هر جا حکم می کند که توبه کنند" (اعمال رسولان ۱۷:۳۰).

† - کتاب مقدس: "کلام مسیح در شما به دولتمندی و به کمال حکمت ساکن شود" (کولسیان ۳:۱۶).  و

†- "اینست آن دلیری که نزد وی داریم، که هر چه بر حسب ارادهً او سوًال کنیم ... می یابیم" (اول یوحنا ۵:۱۴-۱۵). 

قبلا باید بدانیم که بکار بردن کلمه "کسب" برای بدست آوردن زندگی جاوید در ترجمه ای که آیه را از آن اقتباس کرده ایم اشتباه است، بلکه می بایست کلمه "دریافت" بکار برده می شد. زیرا زندگی جاوید هدیه خداوند به کسانی است که به عیسی مسیح ایمان می آورند. هدیه را باید دریافت کرد نه اینکه کسب نمود! عیسی مسیح در انجیل می فرماید: "آمین آمین به شما میگویم هر که به من ایمان آورد حیات جاودانی دارد".(زمان حال) بعد اضافه می کند که: "من نان حیات هستم" (یوحنا ۶:۴۷-۴۸). آیا می دانیم منظور عیسی مسیح از گفتن این سخنان چیست؟ البته پاسخ کسانیکه اطلاع کافی از حقایق کتاب مقدس ندارند، "خیر" خواهد بود. حق هم دارند. چرا؟ زیرا که الهام روح القدس در کلام خدا برای همه ما این است: "همه چیز را تحقیق کنید" (اول تسالونیکیان ۵:۲۱). در کلام خدا داستانی در باره این حق می خوانیم که خلاصه آن چنین است: خواجه سرائی حبشی از بزرگان دربار ملکه  که، در مسافرت با ارابه خود مشغول خواندن باب ۵۳ از کتاب اشعیای نبی در تورات بود، که فرشته خداوند به فیایپس خادم کلیسا؛ گفت برخیز و به آن راه بیابانی که از اورشلیم به غزه می رود برو. او برخاست، روانه شد و در آن راه به خواجه سرا برخورد. آنگاه روح خدا به او گفت "با آن ارابه همراه شو". فیلیپس به سوی ارابه دوید و از خواجه سرا پرسید: "آیا آنچه می خوانی، می فهمی؟" او گفت: "چگونه می توانم بفهمم، اگر کسی راهنمائیم نکند". (اعمال رسولان ۸:۲۶-۳۱).

خدا را شکر که هم اکنون این فرصت در اختیار ما است، و همان روح خدا نیز حاضر و ناظر است تا ما را در درک آنچه مسیح در آیات فوق میخواهد ما را تعلیم دهد هدایت فرماید. اگر باب ۶ یوحنا را به دقت مورد مطالعه قرار دهیم، خواهیم دید که در ابتدای این باب، عیسی مسیح گروهی در حدود پنج هزار مرد (بعلاوه زنان و کودکان) را با پنج نان جو و دو ماهی خوراک می دهد و به سوی دیگر دریا می رود. روز بعد، آن جماعت به آن سوی دریا در پی او می روند و از او می پرسند: "استاد چطور به اینجا آمدی؟" عیسی جواب داد: "حقیقت اینست که شما برای خوراک نزد من آمده اید نه بسبب ایمان به من. اینقدر در فکر چیزهای زودگذر این دنیا نباشید، بلکه نیروی خود را در راه کسب زندگی جاوید صرف کنید. این زندگی جاوید را من به شما می بخشم، زیرا پدر من، خدا مرا برای همین به این جهان فرستاده است" (یوحنا ۶:۲۵-۲۷). در جائی دیگر مسیح می فرماید: "آمده ام تا ایشان حیات داشته باشند و از آن به فراوانی بهره مند شوند" (یوحنا ۱۰:۱۰). چگونه؟ پاسخ: با خوردن نانی که حیات می بخشد. سوال: این نان را از کجا می توان تهیه کرد؟ جواب: این نان، تنها با اجرای دستورات مسیح به دست می آید! سوال: از کجا بدانیم که این ادعا صحیح است؟ جواب: عیسی مسیح می فرماید: "کلماتی را که من به شما میگویم روح و حیات است" (یوحنا ۶:۶۳).

فهم این حقیقت آسمانی بسیار مشکل است و اغلب موجب سوء تفاهم می شود، اینست که باید کمی بیشتر درباره آن تحقیق کنیم. همچنانکه در مقالات پیشین دیدیم، کلمه حیات به معنی زندگی است ولی اگر عمیقاً در باره مفهوم آن در کتاب مقدس تحقیق کنیم، پی خواهیم برد که اصل معنی آن، زندگی بعد از مرگ است! همچنانکه خوردن نان معمولی نیروی جسمانی برای زندگی جسمانی به ما می بخشد،همچنان اجرای اوامر مسیح نیروی روحانی تازه برای زندگی بازیافته جاودانی با مسیح تا به ابد، به ما خواهد بخشید! گروهی که در پی مسیح آمده بودند، از او پرسیدند: برای کسب زندگی جاوید، چه کار پسندیده خدا را انجام دهیم؟ مسیح فرمود: "کار پسندیده خدا آن است که به فرستاده او (مسیح) ایمان آورید"! در این پاسخ مسیح، حقیقت بسیار مهمی نهفته است و آن اینکه ایمان، تنها احساسات نیست بلکه کار است. آیا می دانیم این کار، که مسیح آن را کار پسندیده خدا می خواند چیست؟ این کار همان اطاعت از آنچه به آن ایمان می آوریم  می باشد، و مهم اینکه، این است مفهوم کامل آیه ای که قرنها مورد بحث بوده و می باشد یعنی: "همان گونه که بدن بدون روح مرده است، ایمان نیز بدون عمل مرده است" (یعقوب ۲:۲۶). نتیجه: ایمان حقیقی، کار پسندیده تفتیش و مطالعه دقیق کتاب مقدس، برای کشف اراده خدا، و اطاعت کامل از آن، به دنبال خواهد داشت. در غیر این صورت احساسی بیش نخواهد بود!

مفهوم "راه و راستی و حیات" چیست؟  عیسی مسیح در شبی که او را تسلیم کردند به شاگردانش فرمود: "فرزندان عزیز، اندک زمانی دیگر با شما هستم. مرا خواهید جست و همانگونه که به یهودیان گفتم، اکنون به شما می گویم که آنجا که من می روم، شما نمی توانید آمد". حتماً شاگردان از این گفته مسیح خیلی مضطرب شدند که  شمعون پطرس از او پرسید: "سرور من کجا می روی؟" (یوحنا ۱۳: ۳۶). در باب بعدی می خوانیم که مسیح به شاگردان و امروز به هر یک از ما دلداری می دهد و می فرماید: "دل شما مضطرب نباشد. به خدا ایمان داشته باشید به من نیز ایمان داشته باشید. در خانه پدر من منزل بسیار است، و گرنه به شما می گفتم. می روم تا مکانی برای شما آماده کنم ... باز می آیم و شما را نزد خود می برم، تا هر جا که من هستم شما نیز باشید. جائی که من می روم راهش را می دانید. توما به او گفت: "ما حتی نمی دانیم به کجا می روی، پس چگونه می توانیم راه را بدانیم؟" عیسی به او گفت: من راه وراستی و حیات هستم *" (یوحنا ۱۴: ۶).

 عجیب نیست؟ هر چند شاگردان مسیح شنیدند که او فرمود که به خانه پدر یعنی بهشت می رود و باز می آید، ولی سخنان او را درک نکردند. همچنین عجیب نیست، اگر ما که مشتاق درک حقایق آسمانی کلام خدا هستیم، از اینگونه سوالات داشته باشیم و یا حتی مشکوک شویم! مشکوک بودن گناه نیست، ولی در پی یافتن حقیقت نبودن گناه است! چرا شاگردان مسیح که در پی یافتن حقیقت بودند نتوانستند حقیقت را درک کنند؟ برای اینکه هنوز روح القدس بر آنان نازل نشده بود تا چشمان دل آنان را برای درک حقیقت روشن سازد. ولی مسیح که قول داده بود هرگز آنان را ترک نخواهد کرد، در کنارشان بود و به سوالاتشان پاسخ می داد. بعد از برخاستن از مردگان نیز، "ذهن ایشان را روشن ساخت تا بتوانند کتب مقدس را درک کنند" (لوقا ۲۴ :۴۵). تا روزی که روح القدس بر آنان نزول کرد (اعمال رسولان ۲ :۱-۴). بعد از آن، روح القدس بر کسانی که به عیسی مسیح ایمان می آورند و از او پیروی می .کنند نازل می شود.

اکنون با هدایت همان روح، به سوال فوق بطور مختصر پاسخ می دهیم: منظور از راه، رابطه روحانی با خدا بوسیله ایمان به مسیح، منظور از راستی، اعتماد بر سخنانِ مسیح و منظور از حیات، تولد تازه ایست که روح القدس در درون ما می آفریند. این تولدِ روحانیِ نوشیدنی، با شنیدن و یا مطالۀ دقیق کتاب مقدس، به تدریج رشد می کند و ما را به شباهت مسیح در می آورد تا روزی برسد که مسیح ما را زنده یا خوابیده به همراه خود به آسمان برُباید و همیشه با او بمانیم (اول تسالونیکیان ۴: ۱۳- ۸ ۱).      در زیر فیض او!

"ایراد نگیرید تا از شما نیز ایراد نگیرند" (متی ۷:۱). وقتی که از کسی ایراد می گیریم، از مسیح اطاعت نمی کنیم بلکه از دشمن ما که "مدعی برادران" است (مکاشفه ۱۲:۱۰)  تقلید می نماییم.  در کلام خدا می خوانیم: "خدا پسر خود را در جهان نفرستاد تا بر جهان(مردم) داوری کند، بلکه تا بوسیله او جهان نجات یابد" (یوحنا ۳:۱۷). عیسی مسیح که او را "دوست گنهکاران" لقب دادند، نیامد تا گناهانٍ ما را به رُخ ما بکشد، بلکه: "خود گناهان ما را در بدن خویش بر دار متحمّل شد، تا از گناه مرده شده(از چنگ گناه رهائی یابیم) به عدالت زیست نمائیم" (اول پطرس ۲:۲۴). این به آن معنی است که عیسی مسیح بعوض اینکه در ما عیب پیدا کند، می خواهد رابطۀ ما  با خدا را که در اثر گناه قطع شده بود احیا نماید و ما را دوباره به خانواده خود راه دهد و از آنِ خود سازد. بلی مسیح آمد تا " گمشده را بجوید و نجات بخشد " (لوقا ۱۹:۱۰).  

در معادن طلا كارگران تُن ها خاک را زیر و رو می کنند تا  طلا را که در خاک پنهان شده است بیابند. این کارگران نگاهشان متوجه خاک نیست،  بلکه متوجه طلایی است که در خاک موجود است.  بر عکسِ  این، شخص ایرادگیر نگاهش متوجّه عیب (خاک) در دیگران است و نمی خواهد چیز خوب (طلا) را در آنان ببیند. عجیب است که اغلبِ ما ایرادگیر بار آمده ایم و این، ممکن است از طرف "مدعی برادران" و یا از طرف پدر و مادر خود که مرتب از ما ایراد گرفته اند، باشد.  به عوض اینکه نگاهمان همیشه متوجّه خوبی دیگران و به افکار بد که گاهاً در ما بوجود می آیند، باشد. بهتر است به پولس رسول گوش دهیم که در اثر هدایت روح القدس در (فیلیپیان ۴:۸) چنین می نویسد: "خلاصه ای برادران هر چه راست باشد و هر چه مجید و هر چه عادل و هر چه پاک و هر چه جمیل و هر چه نیکنام است و هر فضیلت وهر مد حی که بوده باشد در آنها تفکر کنید."

با توجّه به آنچه خواندیم، بعید نیست که نظامی در سرودن شعر معروفش: "دیده زعیبِ دگران کُن فراز، صورت خود بین و در او عیب ساز." که در آن از عیسی مسیح سخن به میان آمده، از این آیه الهام گرفته باشد. کاش خداوند فیض عطا فرماید تا به گناه ایرادگیری که همگی، کم و بیش به آن مبتلا هستیم، و ارتکاب به آن برای ما مثل نوشیدنِ آب شده، با "غمی از خدا که منشاءِ توبه است"، توبه نماییم (دوم قرنتیان ۷:۱۰).