چگونه عیسی مسیح به دنیا آمد و هدف او چه بود؟ در این روزها که خود را سرگرم برگزاری جشن کریسمس می کنیم، چه بهتر فرصتی پیدا کنیم تا در بارۀ مفهوم واقعیِ تولد مسیح مطالعاتی بطور خلاصه از دیدگاه کلام خدا به دست آوریم و دریابیم که کریسمس بدون در نظر گرفتن حقیقت مرگ و رستاخیز مسیح هرگز قابل درک نخواهد بود. چگونه آمد: می دانیم که خدا روح است، و روح را نمی توان بر صلیب کشید. از این رو هنگامی که مسیح به جهان آمد، گفت: "قربانی و هدیه را نخواستی، اما بدنی برای من مهیا ساختی. از هدایای سوختنی و قربانیهای گناه خشنود نبودی. آنگاه گفتم: اینک من خود می آیم، تا ارادۀ تو را ای خدا به جای آورم"         (عبرانیان ۱۰: ۵).

هدف چه بود: قبل از اینکه مسیح به زمین بیاید، هدف خود را که همان نجات انسانها بوسیلۀ مرگ فداکارانه او بر صلیب و قیام مظفرانه او از مردگان بود، در نظر داشت. زیرا آن طبق "نقشۀ خود خدا وفیضی است که او از ازل در شخص مسیح عیسی به ما عطا فرمود" (دوم تیموتائوس ۱: ۹). در این نقشه، خدا، کلیسا یعنی نجات یافتگان مقدس و بی عیب را (افسسیان ۵) به عنوان عروس به فرزند دلبندش وعده داد و پسر با این قرارداد موافقت نمود و با قدرت روح القدس از مریم باکره متولد شد و در اطاعت و خوشی تمام، سهم خود را در این قرارداد به انجام رسانید و برای آماده کردن جا برای عروسش به آسمان صعود نمود و به زودی خواهد آمد تا عروس خود را به خانه ببرد(یوحنا ۱۴).

ما بر طبق فرمان مسیح (مرقس ۱۳). شب و روز در انتظار بازگشت پر میمنت او، در اطاعت با خوشی، و در پرستش با شکرگزاری، به سر خواهیم برد. تا روزی که فریادِ فرمانِ خدا و صدای رئیس فرشتگان و بانگ شیپور شنیده شود و خود خداوند به  زیر آید تا در فضا با او ملاقات کنیم، و همیشه با او بمانیم (اول تسالونیکیان ۴). این است شادی واقعیِ کریسمس که داشتن آن در دل، با فرشتگان آسمان هم نوا شده، خدا را با حمد و ثنا چنین بسراییم: "خدا را در برترین آسمانها جلال و بر زمین در بین مردمی که مورد پسند او می باشند،صلح و سلامتی باد" (لوقا ۲) آیا این شادیِ آسمانی را در دل داریم؟ اگر نه، با توبه از گناهان از خداوند بخواهیم تا به ما عطا فرماید.

خداوند، سالروز خجستۀ میلاد مسیح را، به شما عزیزان و عزیزانتان متبارک بگرداند.

قوّت و قدرت برای رشد روحانی در انجیل متی می خوانیم که عیسی مسیح می فرماید: "انسان تنها به نان زنده نیست، بلکه به هر کلامی که از دهان خدا صادر شود" (متی ۴:۴). در اینجا منظور مسیح اینست که همچنانکه نان برای ادامهً زندگی جسمانی ضروری است، همچنان کلام خدا برای ادامهً زندگی روحانی ما ضرورت دارد. در جائی دیگر مسیح می فرماید: "سخنانی که من به شما گفتم، روح و حیات است" (یوحنا ۶:۶۳). یعنی اطاعت از مسیح است که روح ما را که در اثر گناه مرده است، زنده می کند و زندگی جاوید می بخشد. مطالعهً دقیق این دو آیه، علاوه بر اینکه یگانگی خدا با مسیح را کاملاً بر ما آشکار می گرداند، این حقیقت انجیل را هم، که مسیح می فرماید: "من و پدر یکی هستیم" (یوحنا ۱۰:۳۰)، تاکید می کند! نه تنها این، بلکه ما را وا دارد می سازد تا از طریق صحیح تغذیهً جسم خود (جهت زنده ماندن)، که در آفرینش در ما ودیعه گذارده شده است، طریق صحیح تغذیهً روح خود (جهت زنده ماندن تا به ابد) را بیاموزیم:

            در تغذیهً جسم                                                     در تغذیهً روح

گرسنه و تشنه می شویم.                                     روح القدس ما را گرسنه و تشنۀ پارسایی می کند.

برای خود غذا تهیه می کنیم.                            کوشش می کنیم کتاب مقدس را برای خود تهیه کنیم.

غذا را می چشیم تا طعم آن را دریابیم.                   کوشش می کنیم آنچه را که می خوانیم درک کنیم.

غذا را می جویم و بعد می خوریم.                         در آنچه درک کرده ایم مطالعه و تحقیق می کنیم.

آنوقت مرحلۀ هضم و جذب غذا می                            آنوقت مرحلۀ تفکر و راز و نیاز می رسد که تنها

رسد که بوسیلۀ آن قوت و قدرت                            بوسیلهً آن می توانیم قوت و قدرت روحانی برای

برای کار و زندگی کسب می کنیم.                         زیستن در حضور خدا و دادن بشارت کسب کنیم

امید است که در اثر درخواست ما از خدا در دعا، فیض مسیح شامل حال ما گردد و روح القدس ما را گرسنه و تشنۀ پارسایی(پاکی از گناه) نماید. در نتیجه با هدایت او که الهام کنندۀ کتاب مقدس است، مطالعۀ بیشتری برای رشد در فیض و شناخت خداوند و نجات دهندهً ما عیسی مسیح بنمائیم. (دوم پطرس ۳: ۱۸).

"بدون قدوسیت هیچ کس خداوند را نخواهد دید" (عبرانیان ۱۲:۱۴). خداوند در کلامش چنین الهام فرموده است: "چونکه از گناه آزاد شده و غلامان خدا گشته اید ثمرِ خود را برای قدوسیت می آورید که عاقبت آن حیات جاودانی است" (رومیان ۶:۲۲). این همه از فیض خداوند است، که او پیش از بنیاد عالم اراده فرمود ما را بوسیله روح القدس روحاً (فکر-احساس-اراده) از دنیایی که مردم آن تحت نفوذ شیطان قرار دارند (قدرت تاریکی) جدا سازد و به دنیایی که در آن پسر عزیزش در دل مردم حکومت می کند (قلمرو نور) قرار دهد (کولسیان ۱:۱۳). چگونه؟ کتاب مقدس همچون آینه ایست که لکه های گناهان ما را نمایان می سازد. در مطالعۀ این کتاب صدای خدا را می شنویم که از ما می خواهد با پشیمانی از ارتکاب به گناهان خود توبه نماییم و با اطاعت از کلامش بسوی او برگردیم. توبه را باید از خدا طلب نمود تا مبادا مثال "توبۀ گرگ" شود! "خدا به دل می نگرد، اگر پشیمانی ما برای خدا بوده که موجب توبه شده است" (دوم قرنتیان ۷:۱۰)، او به خاطر قربانی عیسی مسیح بر صلیب، "گناهان ما را می آمرزد و از هر ناراستی پا کمان می سازد" (اول یوحنا ۱:۹). در نتیجه هدف زندگی ما جلال دادن خدا و بهره مند شدن از او تا به ابد خواهد بود!

 می دانیم داشتن هدف در زندگی کافی نیست، بلکه باید راه رسیدن به هدف را بدانیم و الا به خطا خواهیم رفت! معنی کلمه گناه هم خطا کردن در نشانه گیری است. در کلام خدا هدف ما رسیدن به جلال خدا است (رومیان ۳:۲۳). برای رسیدن به هدف،   باید اوامر خدا را با دل و جان اجرا کنیم. اینک نمونه ای از اوامر: "همان گونه که مسیح عیسای خداوند را پذیرفتید، در او سلوک کنید: در او ریشه گیرید و بنا شوید، و همان گونه که تعلیم یافتید، در ایمان استوار شده، لبریز از شکرگزاری باشید" (کولسیان ۲:۶-۷). ریشه گرفتن در مسیح به معنی ریشه گرفتن در کلام اوست، تا به این وسیله غذای روحانی از او  جذبِ روح و روان ما گردد (یوحنا۶:۵۴) و ایمان ما به تدریج رشد کند، به مرحله ای برسد که دائماً برای جلال خدا، "در محبت عمل نماید" (غلاطیان ۵:۶)! و کاش در اثر فیض خدا آیۀ زیرین از کلام خدا الگوی زندگی ما شود: "آنچه کنید از دل کنید به خاطر خداوند نه به خاطر انسان" (کولسیان ۳:۲۳). خوش بحال کسی که چنین زندگی مقدسی دارد. او روزانه: "جلال خداوند را در آینه ( کلام خدا) می نگرد (به دقت مطالعه می کند) و در نتیجه از جلال تا جلال بهمان  شکل متبدّل می شود" (۲قرنتیان۳:۱۸) و دل او در آسمان در حضور پدرِ پُر جلالش می تپد (کولسیان ۳ :۳)!

از فیض سرشار او، پیوسته برکات فراوانی یافته ایم."و از پری او جمیع ما بهره یافتیم و فیض به عوض فیض. (یوحنا ۱: ۱۶)". بشر از روزی که متولد می شود تا روزی که در این دنیا بسر می برد، لابد است که از زندگی به هر نحوی که شده بهره بگیرد. کودک ابتدا از مادر و پدر خود بعد از مدرسه، همکلاسان، محیط، و معلومات خود و بالاخره از اجتماع و اطرافیان خود به عناوین مختلف بهره می گیرد و زندگی خود را به طریقی که تناسب مستقیم با شدت و ضعف این بهره گیری دارد،  بسر می برد. مسلم است کسانی که به عللی نمی توانند و یا نمی خواهند از این منابعی که خداوند برای بهره گیری در دسترسشان گذارده است بهره بگیرند، در زندگی خود ناموفق و نابسامان خواهند بود. نکته مهم و اساسی در این بهره گیری اینست که بدانیم منظور نهائی از این بهره چیست. اگر منظور تنها بدست آوردن مال و منال، مقام و منزلت، شهرت و خوشگذرانی (جنبه جسمانی این تلاش) باشد، از خدا نیست، بلکه از: "شهوت جسم، خواهش چشم و غرور زندگانی" است (اول یوحنا ۲: ۱۶). که از شیطان می باشد. به همین علت است که انسان که سالها در جستجوی راز خوشبختی، چشمه آب حیات و سایر آرزوهای جسمانی خود بوده هرگز نتوانسته و نخواهد توانست در این راه موفقیت حاصل نماید مگر اینکه به نجوای روح القدس گوش فرا دارد (جنبه روحانی این تلاش) و بسوی عیسی مسیح روی آورد و از او بخواهد تا تمام افکار، آرزوها و امیال جسمانی او را که فانی هستند تبدیل به افکار، آرزوها و امیال روحانی که جاودانی می باشند نماید.

متاسفانه اغلب دانسته و یا ندانسته در فکر برآوردن هوسها و تمایلات نفسانی خود که از زمان کودکی در ما ریشه دوانیده اند بوده ایم، و کمتر در فکر شنیدن صدای خدا از کلامش می باشیم، کلامی که "زنده و موثر است و برنده تر از هر شمشیر دو دم، و چنان نافذ که نفس و روح، و مفاصل و مغز استخوان را نیز جدا می کند و سنجشگر افکار و نیتهای دل است" (عبرانیان ۴: ۱۲). کلامی که ما را هشدار می دهد که: "هر که برای جسم خود کارد از جسم فساد را درو کند و هر که برای روح کارد از روح حیات جاودانی خواهد دروید" (غلاطیان۶: ۸). خداوند زنده که خدای پر محبت است،" به خاطر محبت عظیم خود که به ما دارد"، بارها بوسیله کلامش، بوسیله فرستادن یگانه فرزند دلبندش، بوسیله فرستادن روح پاکش و بوسیله کلیسایش ما را مخاطب  قرار داده می فرماید: شما را دوست دارم و نمی خواهم هلاک شوید (دوم پطرس ۳: ۹). شما که جسماً تولد یافته اید، باید روحاً نیز تولد تازه یابید تا بتوانید پادشاهی خداوند را ببینید (یوحنا ۳:۳). عجیب نیست این پری محبت مسیح، که "فراتر از معرفت بشری است" که او "پیش از آفرینش جهان مقدّر گشت و در زمانهای آخر ظهور کرد" (اول پطرس ۱: ۲۰) و (مکاشفه ۱۳:۸)، تا ما در فروتنی تمام با ایمان به او و اطاعت از سخنانش، به گناهان خود پی ببریم، در اثر توبه، از آنها پاک گشته، بوسیله پُریِ روح او از بالا تولد یابیم و هدیه رایگان حیات جاودانی را مالک شویم؟ (یوحنا ۳: ۱۶).

سوال: از کجا بدانیم این چیزها حقیقت دارد؟ کتاب مقدس را که از الهام خداست باز می کنیم و حقیقت این چیزها را در آن می یابیم که: "در گذشته خدا بارها و از راههای گوناگون به واسطه پیامبران با پدران ما سخن گفت، اما در این زمانهای آخر به واسطه پسر خود با ما سخن گفته است، پسری که او را وارث همه چیز مقرر داشت و به واسطه او جهان را آفرید. او فروغ جلال خدا و مظهرکامل ذات اوست، و همه چیز را با کلام نیرومند خود نگاه می دارد. او پس از پاک کردن گناهان، به دست راست مقام کبریا در عرش برین بنشست" (عبرانیان ۱:۱-۳).

سوال: چگونه بشارت این نجات عظیم به ما رسید؟ پاسخ را در انجیل می یابیم: "این مژده را ابتدا عیسای خداوند اعلام نمود بعد کسانی که از دهان او شنیدند آن را برای ما تائید کردند" (عبرانیان ۲: ۳).  پولس رسول در این باره می نویسد: "ای برادران، می خواهم بدانید انجیلی که من بدان بشارت دادم، ساخته و پرداخته بشر نیست، زیرا من آن را از انسان نیافتم، و کسی نیز آن را به من نیاموخت، بلکه آن را از طریق مکاشفه عیسی مسیح دریافت کردم" (غلاطیان ۱: ۱۱ -۱۲). بنابراین، دیگر جای هیچگونه شکی درباره اینکه کتاب مقدس تنها کتابی است که از طرف خدا می باشد، برای هیچ کس باقی نمی ماند.  بنا بر حقایقی که از کلام خدا یاد گرفتیم، اگر در نتیجه بهره گیری از پری مسیح، خدا را مالک مطلق جان و مال خود نمی دانیم. اگر در دل به مسیح ایمان داریم ولی کلامش در ما جائی ندارد و از آن اطاعت نمی کنیم، طبق کلام خدا، او را دوست نداریم (یوحنا ۱۴: ۲۳)، در این صورت، معلوم است که هنوز از خود خالی نشده ایم، تا او توسط روحش ما را پر سازد!

در خاتمه، اگر در فکر زیستن در دنیای آینده که خدا ما را برای زیستنِ تا به ابد در آن، آفریده است نیستیم. عاقلانه است که هم اکنون با ایمان به عیسی مسیحِ زنده  روی آوریم، و از او با بهره گیری از فیض سرشار او، که قول داده است "هرگز ما را رد نخواهد کرد"، (یوحنا ۶: ۳۷)، حیات جاودانی را به ارمغان بگیریم و تا به ابد با او زندگی کنیم.